Kirkjubaejarklaustur-Höfn

Gódan daginn (goedemorgen/dag)...gisterenavond best wel gunstige waarden gezien op de noorderlichtapp maar wanneer ik iets voor middernacht nog naar buiten ben gegaan om te checken, bleek er veel bewolking te hangen...dan maar bedje ingekropen...Redelijk goed geslapen en om 7u30 aangeschoven voor een lekker ontbijtbuffet. Standaard staat hier ook steeds levertraan bij het ontbijt...heel gezond, wordt gezegd...dit moest ik dan toch ook eens proberen. Ik hoorde altijd wilde verhalen over hoe vies dat spul smaakt maar dat valt dus heel goed mee. Misschien nog wel eens een keertje doen...kom ik misschien vol energie terug thuis...
Nog een specialiteit dat ze hier vaak eten is rotte Groenlandse haai of Hákarl...echt iets typisch IJslands...met een vreselijke geur van ammoniak en blauwe schimmelkaas. Het rottingsproces van de Groenlandse haai is nodig want een pas gevangen haai kan men niet zo eten, die is namelijk giftig. Deze haai heeft geen nieren en heeft daardoor een hoog urinezuur in z'n lichaam. Maar door het dier te behandelen na de vangst en op een bepaalde manier te laten rotten wordt de haai toch eetbaar...iemand nog zin in een stukje vis ondertussen?
Na het ontbijt koffers laden en om 9u back on the road again. Vlakbij stoppen we nog bij een kleine kloofwaterval...we zien heel mooie kleurschakeringen op de wanden van de kloof door het zonnetje dat weer van de partij is. Van hieruit wandelen we naar Kirkjugólf (The Church Floor of kerkvloer) gelegen in een weiland...deze basaltzuilen (waarvan alleen de bovenzijde in een plat vlak net boven het maaiveld uitsteekt) lijken hier te zijn weggelegd als een kerkvloer maar het is een puur natuurlijk verschijnsel gevormd door gletsjerijs en zeewater.
De kliffen waar we langs wandelen zijn allemaal restanten van de vroegere kustlijn, dus waar wij nu lopen was vroeger de zee. Hier lopen ook veel schaapjes, en heel vreemd...je ziet ze bijna altijd in een groepje van drie op de flanken langs de kliffen staan. Grappig om te zien...
Dan gaat onze tocht verder naar het Skaftafell Nationaal Park, gelegen aan de voet van één van de hoogste vulkanen van IJsland, de Öraefajokull. Tijdens deze tocht hebben we altijd zicht op de Vatnajökull, de grootste gletsjer van IJsland (bestrijkt zo'n 10% van IJsland) en zelfs de op één na grootste van Europa. Deze gletsjer bestaat uit vele gletsjertongen, uitlopers van de gletsjer zelf, die vaak via spoelzandvlaktes uitmonden in de Atlantische Oceaan.
We komen weer ogen te kort...overal zien we watervallen, we rijden doorheen indrukwekkende lavavelden...aan een met IJslands mos begroeid lavaveld maken we een fotostop. Het voelt vreemd aan om hierover te lopen, je zakt telkens in het mos...ik krijg hiervan een sprookjesgevoel en zie in gedachten hier elfjes rondfladderen en rondhuppelen. 
Wat de fauna op IJsland betreft was IJsland moeilijk te bereiken voor de meeste diersoorten...de vogels hiervan uitgezonderd. Het dier dat IJsland wel wist te bereiken is de poolvos...maar hier werden natuurlijk doorheen de tijd ook wel andere dieren met opzet of per ongeluk ingevoerd. Ook apart is het feit dat hier bijna geen stekende insecten voorkomen...ook komen hier geen reptielen en amfibieën voor. Tot zover de les natuurkunde...
Over de spoelzandvlakte Skeidararsandur van de Skeidara rivier rijden we over een lange brug verder naar het Skaftafell park. De vlakte is ontstaan door een enorme twee weken durende vulkaanuitbarsting onder het ijs. Hierdoor spoelden enorme hoeveelheden smeltwater, ijs, stenen en zand naar zee. Onderweg stoppen we bij de overblijfselen van delen van de brug die hier over de gletsjerrivier heeft gestaan. Bij een gletsjerdoorbraak in 1996 werd deze brug op enkele plaatsen vernield. Er is dan ook weinig of niks bestand tegen deze krachten van de natuur.
Rond 11u bereiken we de Skaftafellgletsjer, één van de vele gletsjertongen van de Vatnajökull waar we eerst nog wat kunnen drinken. Daarna hebben we keuze tussen drie wandelingen...ofwel naar de voet van de gletsjer heen en terug (ongeveer een uurtje zonder niveauverschil), ofwel naar de waterval Svartifoss heen en terug (ongeveer een half uurtje met matig niveauverschil) ofwel naar de bovenkant van de gletsjer en van daaruit naar de waterval Svartifoss ( ongeveer een tweetal uren met een hoogteverschil van 350 meter). Ik heb een voorkeur voor de zwaarste tocht omdat je dan het hele pakket kan zien. Mannetje ziet het niet direct zitten (eerlijk gezegd heb ik er ook wel wat schrik voor...met de klim van gisteren in mijn achterhoofd) maar besluit dan toch mee te gaan. Iets over 11u30 beginnen we aan onze tocht en het gaat al meteen omhoog...pfff, ik voel het nu al...maar wanneer we een smal paadje in slaan gaat het al stukken beter. We lopen er tussen struiken, klimmen houten trapjes op of klauteren omhoog via rotsbloktrapjes. Soms zijn er wel heel pittige stukken bij en dan is het ff op de adem trappen. Het is wel ontzettend warm tijdens de klim...maar we hebben het gehaald en bovenaan gekomen krijgen we een fenomenaal vergezicht op onze netvliezen gebrand van de gletsjertong...jeetje, hoe knap is dit. Na ff genieten (en wat bekomen van de klimtocht) stappen we over een hoogvlakte richting de waterval. Dit gaat een stuk gemakkelijker want hier gaat het langzaam naar beneden op goed begaanbare paadjes en houten bruggetjes. Bij de Svartifoss, zwarte waterval genoemd wegens omgeven door zwarte basaltkolommen ontstaan doordat lava zeer langzaam afkoelde en kon kristalliseren, ff vlug een foto (niet echt heel spectaculair, wel mooi, blij dat ik niet enkel die watervalwandeling heb gedaan) en terug naar het Visitor Center. Onderweg naar beneden zien we nog een waterval, de Hùndafoss en die vind ik eigenlijk ietsje mooier dan de Svartifoss. Dan nog wat verder stappen en in het Visitor Center nog vlug een broodje kopen...amai, dat smaakt na een tocht van 7,1 km.
Tijdens onze tocht is er nog een dame van de groep op haar knie gevallen omdat ze de enkel van haar andere been omsloeg...resultaat, knie helemaal geschaafd en een pijnlijke enkel...hopelijk krijgt ze hier straks niet nog meer last van. 

We gaan met z'n allen weer de bus in en deze zet ons ff later af aan de volgende gletsjertong, de Svínafellsjökull. Hier zijn in augustus 2007 twee mannen van ongeveer dertig jaar oud vermist geraakt en nooit meer teruggevonden...ze waren op de gletsjer zelf gaan wandelen (op het ijs). Voor de twee mannen is hier een gedenkbord opgehangen. Wij gaan een stukje langs de gletsjertong stappen...ontzettend mooi met die blauwe kleuren in die ijsblokken en ijsbergen…(deze gletsjertong diende ook vaak als decor in de reeks Game of Thrones)…op een gegeven punt is mannetje wel blijven wachten (denk dat ie nog wat last had van de vorige wandeling)...ik ben nog wat verder gegaan (of beter gezegd geklommen) en heb van nog meer moois kunnen genieten...wauw, wauw en nog eens wauw...na de nodige foto's terug de bus op en dan zetten we koers naar de rivier Jökulsa aan de voet van de Vatnajökull. We gaan er een boottocht maken over het bekendste en grootste gletsjermeer Jökulsarlon, ontstaan door de zich terugtrekkende gletsjer. Daar aangekomen weet je niet waar eerst te kijken. Vele ijsschotsen in het water die mooi blauw en wit kleuren. De schotsen zijn gevormd door sneeuw en omdat daar veel lucht tussen zit geeft dit die mooie blauwe kleur. We moeten nog even wachten voor de boottocht en we gaan ons intussen met veel plezier vergapen aan al die verschillende en prachtige ijsformaties. M'n fototoestel draait overuren...
Rond 16u kunnen we aan boord van het amfibievoertuig...ze zijn van Amerikaanse makelij en hebben nog gediend in de Vietnamoorlog. We krijgen allemaal een reddingsvest aan en rijden hobbelend en bobbelend naar de waterlijn...éénmaal in het water is het rustig varen en kunnen we ons uitleven met het fototoestel. Dit is één van de mooiste dingen dat ik ooit al heb gezien. Je moet weten dat wat wij hier zien boven water slechts 10% van het ijs is, de andere 90% zit onder water. Ik raak niet uitgekeken op al die verschillende ijsfiguren. Vele ijsschotsen drijven langs de boot. Ook het zicht op die gigantische gletsjer is fenomenaal mooi...breathtaking...Op de boot haalt de lokale gids nog een stuk ijs uit het water waar we een stuk van in onze handen kunnen houden. We zoeken nog naar zeehonden maar die zien we nog niet. Op deze prachtige plaats zijn ook enkele films opgenomen, zoals Tomb Raider, één van de Batmanfilms, twee James Bondfilms...het is dan ook een geweldig decor...
Na zo'n drie kwartier varen worden we terug uit het water gereden en daarna is er nog vrije tijd om even naar het zwarte lavastrand te wandelen...het gletsjermeer mondt namelijk uit in de Atlantisch Oceaan. Op weg naar het lavastrand zien we dan toch enkele zeehonden duikelen in het water. Zo'n grappige beestjes...
We zien van ver dat de oceaan weer ontzettend wild is en dat zie je ook aan de ijsschotsen. Die botsen op mekaar, draaien ondersteboven en maken serieuze snelheid richting het gletsjermeer...
Op het strand liggen aan de kustlijn ook vele ijsblokken waartegen het water omhoog wordt gegooid...heel spectaculair allemaal en wederom magnifiek om te zien. We blijven hier nog wat rondhangen om dan tegen 17u30 terug te verzamelen aan de bus en afscheid te nemen van deze magische plek...volgens een app op mijn Iphone hebben we vandaag 14,32 km gewandeld...doet dan ook deugd om wat te gaan zitten in de bus voor onze tocht naar de kustplaats Höfn, waar we zullen overnachten in hotel Höfn. Bij het hotel aangekomen eerst nog wat bedden verschuiven om de koffers een plaats te geven (een kleine kamer), vlug de douche onder en aanschuiven voor een overheerlijk diner...er stond kreeft op het menu, had ik nog nooit gegeten en heb ik altijd al willen proeven...enne, het is echt wel lekker...
Vanuit het hotel hebben we een prachtig zeezicht met op de achtergrond vier gletsjertongen van de Vatnajökull, in een mysterieuze nevel gehuld...met de ondergaande zon erbij is dit een bijzonder plaatje om te zien. Bij zonsopgang is het volgens onze gids Paul ook de moeite waard om de vier gletsjertongen te zien. Maar eerst natuurlijk nog kans op noorderlicht, de voorspellingen zijn redelijk gunstig, de waarden zijn ook redelijk goed...ik weet nu waar ik op moet letten dankzij onze eerdere noorderlichtjacht samen met noorderlichtjager Ruben Weytjens. Hij is net terug begonnen met voorspellingen te geven aangaande het noorderlicht vermits het noorderlichtseizoen van start is gegaan...dus binnen enkele uren de noorderlichtapp nog raadplegen en nog ff naar buiten...je weet maar nooit...
Gisteren was al een prachtige dag met veel natuurschoon maar vandaag was het nog een niveautje hoger...IJsland en ik, dat klikt voorlopig heel goed...morgen breien we er weer een vervolg aan...see you...