Egilsstadir-Skututstodum

Maandag alweer...maar geen werkweek voor ons, nei (IJslands voor nee), wij gaan gewoon verder met onze vakantie.
Afgelopen nacht nog de wekker gezet voor het noorderlicht maar er bleef een dikke laag bewolking hangen en er viel ook wat regen...en dan houdt het op natuurlijk. Wekker om 6u15, en niet zo heel goed geslapen en even later sta ik dan ook met prikkende ogen aan te schuiven aan het zéér uitgebreide ontbijtbuffet. Dat smaakte goed. Vlug nog tanden poetsen en koffers reisklaar maken en we kunnen weer 'on the road' voor een nieuw avontuur in IJsland. We reizen vandaag door naar het noorden en gaan dwars door verlaten en kale hooglanden. We passeren de rivier Langafljöt, waar al eeuwenlang een slangachtig dier in zou leven (nieuwsgierig?...kijk bij YouTube onder Egilsstadir Lake Monster)…Een foto van het monster zou je fortuinen opleveren.

We rijden hier heel vaak op de Ringweg 1 (Hringvegur)...deze is goed te berijden en loopt in een cirkel rond IJsland over een lengte van 1332 km. Vandaag gaan we ook het binnenland in en dat zijn moeilijk berijdbare wegen met het nodige gehobbel en gebobbel. Deze wegen zijn in de winter ook vaak afgesloten. We zien ook wegen opduiken die enkel berijdbaar zijn met een 4x4...al vlug hangt er een plaat los van de bus.
Vlug even een fotostop in dit maanlandschap...dit is echt het alleen-op-de-wereld-gevoel...en weer verder...voor nog een andere fotostop op zo'n 600 meter boven de zeespiegel. Even later houden we een koffiestop bij een boerderijtje in Mödrudalur gelegen op 469 meter boven zeeniveau, de hoogst gelegen boerderij in IJsland. Hier hebben ze typisch IJslandse specialiteiten...De boer heeft hier eigenhandig een kerkje gebouwd ter ere van zijn overleden vrouw. 
Het is echt een leuk plekje hier zo in 'the middle of nowhere'...je kan hier ook kamperen...gelukkig is het zonnetje ondertussen terug van de partij. Er lopen hier twee leuke honden rond, nog ergens een witte kat, wat paardjes en in het weiland zitten twee tamme vosjes. Er loopt ook een heel brutale geit rond (ahum, ahum).
In het koffiehuisje Fjallakaffi (The Mountain Café) drinken we een warme chocolademelk en ben ik toch gezwicht voor een typisch IJslands gebak (foei, foei...maar we hebben wel gedeeld)...het is een Kleina of Twisted Doughnut, een donutdeeg met kaneelsmaak...echt lekker bij de warme chocolademelk. Door het raampje van het koffiehuis zien we onze brutale geit een motorfiets inspecteren om er dan even later boven op te klimmen. Mensen hebben haar eraf moeten halen want ze stond te trappelen in de motortassen. Geweldig...
We hebben nu ook een beter uitzicht op de natuur dan daarstraks, de nevel is goed opgetrokken en we zien in de verte de prachtige tafelberg Herdubreid liggen, 1682 meter hoog, door de IJslanders gekozen als mooiste berg van het land.

Om 10u30 is het weer verzamelen geblazen en gaan we op weg naar Dettifoss, de meest krachtige waterval van Europa die aan de Niagara Falls in Canada zou doen denken. Het water stort hier maar liefst 44 meter naar beneden over een breedte van 100 meter. Daar aangekomen gaan we via een wandelpad in een verlaten landschap naar de waterval, met soms klimmen, dan weer dalen en over stenen klauteren. Via een tweede pad kunnen we eerst nog naar de Selfoss gaan kijken, een andere, kleinere waterval die 1 km stroomopwaarts ligt in de gletsjerrivier Jökulsá á Fjöllum, zo'n 206 km lang...afkomstig van de Vatnajökull. Ook de Dettifoss ligt in deze rivier. Bij de Selfoss dondert het water zo'n 15 meter naar beneden, het zijn eigenlijk zo'n stuk of tien watervallen naast elkaar...wat een kracht dat hier achter zit...het water van de rivier heeft een grijze kleur, dat is te wijten aan het vele grind en gruis dat meegespoeld wordt.
Via het wandelpad bereiken we uiteindelijk de Dettifoss...dit moet toch wel één van de hoogtepunten zijn van IJsland want het is een fenomenaal zicht...een massa water dat naar beneden dondert, dat geluid erbij, waterdruppels die omhoog waaien tot in de verre omgeving...echt spektakel. En omdat het zonnetje zich van haar beste kant laat zien duikt er in het opspattend water regelmatig een regenboog op...mooi, mooi, mooi...
Na alles goed te hebben vastgelegd op het geheugenkaartje van m'n fototoestel en weer een geweldige ervaring rijker doen we ons tripje terug naar de bus in een erg aangename (soms zelfs flink warme) temperatuur.
Deze keer zijn er enkelen te laat terug op de bus en die worden bij vertrek van de bus door Paul, onze gids, erop gewezen dat men het afgesproken uur moet respecteren...
Vervolgens gaan we de wonderbaarlijke omgeving van het meer van Myvatn ontdekken, een gebied met een hoge vulkanische activiteit. Het is 2300 jaar geleden ontstaan tijdens een krachtige eruptie. Nergens anders in IJsland is er een combinatie te vinden van borrelende modderpoelen, warmwaterbronnen, lavavelden, kraters,...
We begeven ons naar Hverir (in de volksmond Námaskard en het betekent hete bronnen), een bergpas tussen de bergen Námasfjall en Dalfjall met veel geologische activiteit onder de grond. Het is heel makkelijk te bereiken want het ligt dicht bij de Ringweg 1 waar we nu terug op rijden. In deze streek loopt een breuklijn van de aarde...met aan de ene kant de Noord-Amerikaanse plaat en aan de andere kant de Euraziatische plaat. Wanneer we er arriveren kijken we onze ogen uit. We zien een pastelkleurig gebied (rood, bruin, geel, groen, grijs…door de zwavelafzettingen) waaruit diverse hete rookpluimen opstijgen met een eigeur, zien borrelende (100 graden Celsius), puffende modderputten/poelen van diverse afmetingen en horen sissende geluiden. Je weet niet waar eerst te kijken...zo indrukwekkend allemaal. We moeten echt binnen de afbakening blijven want doordat de aardkorst hier zo dun is, is een ongeluk vlug gebeurd. Dit gebied is één van de grootste solfatarenvelden met fumarolen (openingen in de aardkorst waaruit hete gassen en dampen ontsnappen, degene die sterk zwavelhoudend zijn noemt men de solfataren) voorkomen. Wat een bewonderenswaardig stukje natuur...dit natuurfenomeen moet je gewoon gezien hebben als je in IJsland bent.
Bij het Myvatn natuurbad (geothermaal zwembad) nemen we onze lunch...champignonsoepjes met een broodje en één frisdrank (kostprijs 2950 ISK of ongeveer €23...wat is het hier overal duur). Maar het smaakte wel en we hebben nu al een idee wat we van The Blue Lagoon kunnen verwachten binnen enkele dagen.

Hoppa, na de lunch weer verder...we passeren ook enkele warmtekrachtcentrales, waar geothermische energie wordt opgewekt en waar ook een vreselijke geur van eieren hangt...ik word er zelfs wat misselijk van.
Onze volgende stop is een enorm kratermeer, Víti, gevuld met mooi turquoise water, met ongeveer een diameter van 300 meter...de krater is ontstaan na een enorme vulkaanuitbarsting van de Krafla in 1724 die 5 jaar duurde, daarna was de krater nog een eeuw lang een borrelende modderpoel. Je kan de krater volledig rondlopen. Wij gaan enkel naar het hoogste punt en daar zien we aan de andere kant nog een solfatarenveld en een futuristisch ogende geothermische centrale. Ondertussen begint het wel te regenen en na de nodige foto's besluit ik maar terug af te dalen want het wordt wat glad op de rand van de krater.
Nadat iedereen terug van de krater is gaat het naar Grjótagjá, een scheur of fissuur in de aarde met een kleine lavagrot onder. We kunnen langs boven in de aardscheur kijken (natuurlijk zijn er weer van die waaghalzen die in de kloof kruipen voor de perfecte foto...hoe stom kan je zijn als je merkt dat er regelmatig wat stenen loskomen), maar we kunnen beneden ook in de lavagrot afdalen en daar staat mooi helderblauw water te dampen. De temperatuur ligt rond de 43 á 46 graden Celsius. Ook hangt er op sommige plaatsen in de grot een zwavelgeur...ook weer heel indrukwekkend allemaal. Als je wil kan je er op eigen risico ook in zwemmen…moet toch wel een unieke ervaring zijn. De locals houden het bestaan van de grot graag 'onbekend' voor het grote publiek en hier komen dan ook weinig touroperators. Onze gids wou er zelf eens graag naartoe en stopte dit dan ook onverwachts in ons programma. Grjótagjá is trouwens ook een filmlocatie geweest voor het vijfde deel van het derde seizoen 'Game of Thrones'.
Onze laatste stop voor vandaag is Dimmuborgir (duistere burchten). Het is een natuurreservaat dat zich kenmerkt door grote, zéér grillige rotsformaties van vulkanisch gesteente. We doen er een wandeling langs een pad van twee kilometer tussen wat erg gelijkt op de ruïnes van een oud, vervallen kasteel. En als je je fantasie laat werken zie je er soms nog wel andere vormen in zoals wij bijvoorbeeld ergens de vorm van een sfinx zagen staan. Leuk om eens gezien te hebben maar niet echt een hoogtepunt voor mij.
Niet ver van Dimmuborgir ligt ons hotel Gígur (=krater) in Skututstodum. Het ligt aan de zuidoever van het meer van Myvatn. Dit meer wordt ook wel muggenmeer genoemd omdat het hier in de zomer vol zit met miljoenen muggen, die weliswaar niet steken, maar wel in je oren, neus en mond gaan zitten. Een muggenkapje op je hoofd zetten is in de zomer dan ook een absolute must. Zo had de gids nog een leuke anekdote van iemand die afgelopen zomer met zo'n netje op z'n hoofd rondliep. De man moest zijn neus snuiten maar vergat het netje af te zetten...met als gevolg, heel het netje onder het snot...en natuurlijk had bijna iedereen van de groep het ‘smakelijke’ tafereel gezien.
Wij hebben vandaag ook wel eens wat muggen rond ons hoofd gehad maar dat viel best mee, het is dan ook geen hoogzomer meer.
Ook liggen er rond het meer diverse pseudokraters van zo'n 10 tot 40 meter hoog.
Hoewel ze eruitzien als kraters, zijn het geen echte kraters, ze zijn nl. niet verbonden met magmakamers of lavatunnels zoals de echte kraters. Ze ontstaan wanneer vulkanisch as een meertje bedekt. Het water eronder verdampt door de hitte, maar kan door de laag as niet weg. Onder grote druk vindt er vervolgens een ontploffing plaats, met een kleine krater als gevolg.
In ons hotel ruikt het warme water trouwens naar eieren door de zwavel (de warmte zorgt ervoor dat het gas verdampt)...na ff chillen op de piepkleine en aftandse kamer mogen we weer aanschuiven voor het diner...een lekker wortel-gembersoepje, leng (soort kabeljauw) met groenten, puree en een citroensaus en als dessert een rabarbercrumble met aardbeienijs.
Ruben laat me misschien vanavond nog weten of er eventueel noorderlicht op het programma zou kunnen staan...maar ik weet nu al dat het hier (volgens weersvoorspelling) flink bewolkt zal blijven en veel zal regenen. Ook al zouden de waarden gunstig zijn, dan nog zal de bewolking er vermoedelijk een stokje voor steken. Het zou misschien geen slecht idee zijn om toch maar eens geen wekker te zetten en gewoon te gaan slapen tot morgenvroeg...want morgen gaan we op safari...