Hoogstraten-Brussel-Dubai

Het is zover...een nieuw avontuur...vandaag vliegen we voor een citytrip naar Dubai en Abu Dhabi, gelegen in de Verenigde Arabische Emiraten. Enorm nerveus want een reis naar het Midden-Oosten (Azië) is echt wel buiten mijn comfortzone.

Het feit dat ikzelf nog goed ziek ben geworden zondagavond maakt de nervositeit alleen nog maar erger. Hopelijk heb ik de ergste fase van buikgriep achter de rug.

En dan hebben we gisterenmorgen onze dikke vriend nog een ganse dag bij de dierenarts moeten achterlaten omdat ze bijna niet meer kon stappen door pijnen. Blijkt nu na diverse onderzoeken dat haar beide heupjes helemaal versleten zijn en dat ze de rest van haar leven medicatie zal moeten nemen en eventueel nog een operatie zal moeten ondergaan. Gelukkig is ze met de inspuiting die ze gisteren nog heeft gekregen weer wat opgefleurd. Maar haar daarstraks zo achterlaten op haar geliefde vakantieadresje, waar ze weer goed verzorgd zal worden, was nu des te pijnlijker voor mij. Hopelijk slaat de medicatie goed aan en heeft ze geen pijn.

Na de doggy-dropoff gaan we thuis nog de bagage ophalen en om 14u30 gaat het dan richting Brussels Airport. Het is ontzettend lang geleden dat we nog via Zaventem zijn gevlogen. Onderweg ernaartoe gaat het allemaal wel vlotjes en rond 15u30 kunnen we onze QR-code scannen aan de ingang van de Reservation Zone parking vlakbij de luchthaven. Eerst wilden we nog met de trein komen maar uiteindelijk hebben we toch beslist om met de auto te rijden en daarom dan ook deze parking geboekt. Na het parkeren is het nog een klein stukje wandelen naar de vertrekhal. Er heerst al flink wat kerstsfeer in de luchthavengebouwen en erbuiten. Omstreeks 16u staan we al op de verzamelplaats waar we straks onze nodige documenten zullen ontvangen. We besluiten om eerst nog wat rond te kuieren doorheen de vertrekhal. Er lopen hier toch nog militairen rond. Wanneer mannetje even een sanitaire stop houdt en ik bij de koffers achterblijf staan de vier militairen die we net zagen passeren plots rond mij. Ze staan wat tegen elkaar te keuvelen over een ladyboy en dat ze dat toch wel eens willen checken of die bepaalde persoon er één is. Ik voel me nu niet bepaald aangesproken maar toch is het vreemd dat ze zo rond mij staan. Tot de vrouwelijke militair de drie heren er op attent maakt dat ze niet zo rond mij moeten komen staan en meteen schuiven ze een beetje op. Ik zeg hen nog dat ik al bang was dat ze het over mij hadden toen ze het over die ladyboy hadden. De vrolijke bende zegt nog dat er nogal wat rariteiten te zien zijn hier in de luchthaven...ik kan het me levendig voorstellen.

Na het onderonsje met de militairen halen we onze documenten op bij de reisleiding. Wij zijn groep één...een groep van 39 personen. Direct daarna kunnen we inchecken en naar de securitycheck. Hier moeten we best lang aanschuiven. De agent vraagt of we Nederlands of Frans spreken. Wanneer we Nederlands zeggen is ie blij om nog eens Nederlands te horen en te kunnen spreken. Mannetje zegt nog dat we meestal via Schiphol vliegen. Volgens de agent hebben we groot gelijk dat we dat doen want volgens hem kan je beter wegblijven op Zaventem...tja...

Buiten een swipe van de iPads loopt de securitycheck op zich vlotjes en niet veel later flaneren we doorheen de talrijke shops. Ook Marc Herremans zien we hier passeren. Nee, Ann...geen selfie zoals jij met den Tom Waes...

Na wat keuvelen in één van de talrijke zeteltjes gaan we rond 19u nog wat water en een Aquarius kopen om daarna naar de gate te stappen. Bij de gate staat het toestel van Emirates al klaar. We hebben nog ongeveer een half uur vooraleer we gaan boarden. We zetten ons in de zetels aan de gate en nog geen twee minuten later roepen ze mijn achternaam af door de intercom. Ik moet me zo vlug mogelijk melden bij het onthaal aan de gate van Emirates. De schrik slaat me al rond m’n hart. Ik met onze paspoorten en boardingpassen naar het onthaal en daar beginnen ze vragen te stellen over hoeveel koffers we hebben ingecheckt, welke kleur ze hebben, van welk merk, speciale kenmerken. Blijkt dat er een koffer zonder luchthavenlabel is gevonden maar waaraan wel een label van de reisorganisatie hing met mijn naam op. Vandaar al hun vragen om er zeker van te zijn dat die koffer wel degelijk van ons is. Gelukkig hebben we goed opvallende en twee identieke felblauwe koffers met onder het handvat een sticker van Apple, makkelijk te beschrijven dus. En eigenlijk nog een geluk dat het label van de reisorganisatie er al aan hing. Blijkbaar is er aan de incheck iets misgegaan met het labelen. Ze gaan de koffer labelen en normaal gaat ze ook mee aan boord. Bij het boarden krijg ik normaal gezien een bewijs van het labelen. Pfff...weer spannend allemaal. Wanneer ik terug naar mijn plaats ga word ik tegengehouden door de reisleidster van groep twee (we zijn hier met twee grote groepen...onze reisleider is al in Dubai, die wacht ons ginder op). Ze wil weten wat er aan de hand is en ik heb het haar dan ook ff uitgelegd. Ze vroeg nog of ik alle bagage verdeeld heb over beide koffers. En gelukkig is dat zo, dus qua kleren kunnen we wel even verder maar leuk is anders natuurlijk. Fingers crossed dat onze ene koffer ook meereist met ons. 

Omstreeks 19u40 begint het boarden. Wanneer mijn boardingpas wordt gescand gaat er een alarmpje af aan de desk. Dit gaat over onze anonieme koffer. Die zou ondertussen gelabeld zijn en ons toch vergezellen op onze vlucht naar Dubai...ik krijg hier ook een bewijsje van. Maar zeker zal ik pas zijn als we ze straks allebei zien verschijnen op de bagagebanden. 

Ons vliegtuig is een Boeiing 777-300 en ziet er vanbinnen ook luxueus uit. Op onze zetels liggen kussentjes, dekentjes en koptelefoons klaar. We zitten aan de zijkant van het toestel en gelukkig blijft de stoel naast ons vrij...moet ik al niemand storen als ik weer maar eens wil rechtstaan. Er worden al meteen menu’s uitgedeeld waaruit we straks kunnen kiezen. Op het entertainmentsysteem kunnen we via camera’s het zicht van de piloten zien en ook de grond onder het vliegtuig. Spannend voor straks bij het opstijgen. 

Tegen 20u30 bollen we naar de runway en dit is mooi te volgen op de camera’s, niet veel later de take-off die vlot verloopt (maar voor mij altijd een angstig moment). Ik heb wel wat meegekeken op de camera’s maar al snel zie je bijna altijd zwart beeld want het is natuurlijk al donker momenteel. Ik zet mijn horloge ook alvast drie uur verder, de plaatselijke tijd in Dubai. Na het eten is het dan ook de bedoeling om wat te slapen want als we landen beginnen we meteen aan onze eerste excursiedag. 

Wanneer ze rondkomen met het eten kiezen we allebei voor kip met puree...om te beginnen krijgen we een soort van peulvruchtensalade...maar niet veel later krijgen we te horen dat de kip zo populair was dat er nu enkel nog de vis met linzenragout is. Dan nemen we dat maar. De vis is echter te droog om nog smakelijk te zijn, maar de linzenragout valt wel mee. Het nagerecht is een appel-bosbessencrumble. Heel veel heb ik echter niet durven eten, toch de buik nog wat rust gunnen na de afgelopen dagen.

Nadat alles is afgeruimd even de benen strekken en dan een poging doen om te slapen, binnen vier uur zijn we al in Dubai. Dit wordt een korte nacht. Momenteel vliegen we boven Roemenië, aan 545 mph op 35000 ft, 1074 mijl afgelegd, nog 2333 mijl te vliegen. 

Een poging tot slapen was er wel maar daarmee is alles ook gezegd. Ik voel veel beweging rondom mij en als ik de ogen open zie ik tamelijk wat cabinecrew bij de dame in de rij voor ons. Blijkbaar is ze op het toilet (grote toiletten trouwens bij Emirates) flauwgevallen en heeft ze daarbij een hoofdwonde opgelopen. Ze hangt helemaal onder het bloed. Deze dame reist ook mee met ons gezelschap. Ze herinnert zicht enkel dat ze weer bijkwam op het toilet. Haar bloeddruk en zuurstof worden gemeten en wanneer blijkt dat haar zuurstof aan de lage kant is moet ze een tijdje aan de zuurstof hangen. Ondertussen wordt ze weer wat opgesmukt, er worden heel wat doekjes gebruikt om al dat bloed weg te krijgen. 

Tijdens dit gebeuren komt er van slapen helemaal niks meer in huis en op het scherm zie ik dat we Turkije al zijn overgevlogen en inmiddels langs de grens van Irak vliegen en zo verder over de rivier de Tigris. Ook worden er ontbijtkoeken uitgedeeld en bij de gehavende dame wordt de wonde nog met kleine plakkertjes bijeengeplakt. 

Nu mag de randanimatie voor mij toch even stoppen want het is nog één uur vliegen tot in Dubai. Ik zou graag nog even wat rusten want er staat ons nog een lange dag te wachten. 

Maar al snel wordt de landing ingezet en dan is het te verleidelijk om toch de camera’s weer te gaan volgen. Je kan mooi alles op de grond zien. Het meest spectaculaire vind ik dat wij kunnen zien wat de piloten zien. Dit maakt het voor mij precies ook minder angstaanjagend. 

Omstreeks 5u45 zetten de piloten ons met een zeer zachte landing veilig terug aan de grond...we zijn nu in Dubai, na ongeveer 6 uren vliegen...wordt vervolgd...