Rundhaug-Evenes-Amsterdam

Redelijk goed geslapen afgelopen nacht. Iets na 7u30 de bagage al naar beneden gebracht en in de bus geladen en dan wachten tot we aan tafel kunnen gaan voor het onbijt. Blijkbaar wordt het ontbijt door één persoon klaargemaakt en dan valt het niet mee om alles goed aangevuld te houden voor een hongerige groep van 26 personen. Tijdens het ontbijt worden we er door Ruben nog attent op gemaakt dat er twee elanden zitten in het veld over ons hotel. Dus vlug nog ff gaan kijken...
Na het ontbijt nog ff laatste spulletjes op kamer halen (vanuit ons raampje zien we nog een derde eland staan) en dan nog even de twee glazen wijn afrekenen die mannetje gedronken heeft. Iedereen van de groep moet nog betalen maar dametje van de receptie weet niet hoe het nieuwe betaalsysteem werkt (nu zit er eens iemand aan de receptie, want meestal was deze onbemand). We kunnen echter niet langer wachten want we moeten naar de luchthaven. We hebben immers nog een 137 km af te leggen naar Evenes. Ruben beslist om te vertrekken en dan maar niet te betalen...moet achteraf maar met Voigt Travel geregeld worden. 
Dan de bus op en op weg naar Evenes. We zijn nog maar net weg en we zien weer enkele elanden staan...even later weer opnieuw drie elanden en langs de andere kant van de weg weer twee...ze willen ons blijkbaar allemaal nog ff komen uitzwaaien. 
En ondertussen kunnen we nog genieten van de prachtige omgeving, we rijden doorheen het ruige Noorse berglandschap. En ra, ra, ra...toch weer twee elanden gespot zeker. Zoveel elanden heeft Ruben ook nog nooit eerder meegemaakt. Onderweg overloopt Ruben nog even onze ganse week en geeft ie ook de complimenten door van de eigenaars van de verblijfplaatsen en de lokale gidsen die hadden gezegd dat we een voorbeeldige en aangename groep waren. Altijd leuk om te horen...
Joris doet dan namens de hele groep nog een dankwoordje voor Ruben en de chauffeur en overhandigt hen de enveloppen met de centjes...En ondertussen blijven we genieten van het bijzondere winterwonderland...zo mooi dat de natuur toch wel is...we passeren ook weer adembenemende fjorden...zal weer wennen zijn straks in het grijze, regenachtige België...
Op de luchthaven van Evenes aangekomen nemen we afscheid van chauffeur Eddy en checken we in...de veiligheidscontrole gaat vlotjes en we hebben nog ruim de tijd om een broodje te eten. Onze vlucht naar Amsterdam heeft vertraging van zo'n 40 minuten. We horen dat er vanmorgen op Schiphol code rood en oranje is geweest (vandaar vermoedelijk de vertraging want onze vlucht kwam reeds van Amsterdam) vanwege zware windstoten. Hopelijk is die wind gaan liggen als we straks landen. 
Bij het boarden hoeven we ook niet lang aan te schuiven en rond 13u taxiën we naar de startbaan. Onvoorstelbaar dat we temidden van al die sneeuw en ijs moeten opstijgen. De adrenaline giert weer door m'n lijf. Bah, bah, bah...en dan zijn we van de grond en begonnen aan onze klim van tien km en vlucht van 3 uren. Ik moet wel toegeven dat het uitzicht op de Noorse bergen fenomenaal is vanop deze hoogte. Na ongeveer een uurtje vliegen komen we in heel erge turbulentie. Het hele vliegtuig schudt heen en weer en op en neer...de vleugels bewegen enorm hard...Wat ben ik bang...de stewardess ziet het en komt me vragen of het met me gaat. Ze vraagt of ik bang ben dat het vliegtuig gaat neerstorten en ik moet volmondig 'ja' zeggen. Ze geeft wat uitleg over de reden van de turbulentie en gaat ook even aan de piloten vragen of ze wat meer uitleg kunnen geven...en dat doen ze even later ook. Blijkbaar is er boven de bergstreek waar we over heen vliegen erge wind van zo'n 80km per uur en dit heeft voor het vliegtuig turbulentie tot gevolg.  Ik voel me wel wat belachelijk maar ik kan die angst echt niet tegenhouden...pfff...hopelijk is die turbulentie snel voorbij. Na een twintig minuten is het ergste voorbij...maar dan moet de landing na nog een uurtje vliegen nog komen. Dit gaat ook niet zo vlotjes door de sterke windstoten. Het dalen duurt precies eeuwig, dalen en weer stijgen en maar schudden. Pfff, echt niks voor mij...na de touch down maakt ik diep vanbinnen een vreugdedansje...oef, vaste grond...Dan moeten we nog een kwartier taxiën naar de gate. Dan zo vlug mogelijk het vliegtuig uit en naar de bagagebanden. We nemen ondertussen al afscheid van de groep want wanneer de koffers beginnen komen komt dat er misschien niet meer van. Wat duurt het lang vooraleer onze koffers er zijn. We gaan in ieder geval nooit om 18u thuis zijn zoals we hadden gehoopt want buiten moeten we ook nog ff wachten op de shuttlebus die ons naar de parking langparkeren zal brengen. Ons autoke staat netjes op ons te wachten en niet veel later kunnen we de parking verlaten. Benieuwd of het uitrijden nu wel zal lukken...yep, yep...het systeem van nummerplaatherkenning werkt beter dan de inrijcode...dat weten we dan ook al weer.
Op de weg naar huis is het vrij druk. Rond 19u komen we thuis aan...vlug bagage ff afzetten en naar ons Mila, want we hebben ons hondje gemist. Want doet het deugd om ons zwart labje  weer te knuffelen. We kunnen ook meteen de voetjes onder tafel schuiven bij ma en pa...uitpakken van de bagage komt straks wel.
En zo sluiten we wederom een geweldig avontuur af...het was weer een hele belevenis daar in het Hoge Noorden. Adembenemend landschappen gezien, schitterende safari's gedaan en onder het noorderlicht gestaan...Lapland hebben we voorgoed in ons hart gesloten. Hier wil ik absoluut terug naartoe. Onze foto's zullen weer een mooi plekje krijgen in een fotoboek...kom hem gerust een keertje bekijken...bye, bye...

Hopelijk hebben jullie genoten van de reisverslagen. Ik vond het in ieder geval leuk om ze te schrijven en ik wil ook iedereen bedanken voor de fijne reacties. Volgende keer gaan jullie hopelijk ook weer mee op avontuur. Ik kan jullie alvast verklappen dat er ondertussen al nieuwe bestemmingen op het programma staan...

PS; pootafdrukmysterie => vermoedelijk eland maar er is toch nog wat twijfel...