Kilpisjärvi

Redelijk goed geslapen afgelopen nacht...wegens aanhoudende bewolking dus wederom geen noorderlicht. Maar we blijven positief voor de avonden en nachten die nog gaan komen. Rond 8u naar het ontbijt (eerst nog ff gebruik maken van de wifi aan de receptie om het reisverslagje te posten)...dit ontbijt is wel wat sober...ik mis vooral mijn stukje fruit...
Na het ontbijt terug richting appartement om ons in de thermopakken te wringen...dit is altijd een heel gedoe...ik doe gewoon het hele rijtje kleren terug aan zoals ik eerder al heb opgesomd in een vorig verslag.
Vandaag staat in het teken van de lokale tradities. We gaan nl. ijsvissen oftewel pilkki, op het meer van Saanajärvi. We verzamelen rond 10u aan de receptie, krijgen een helm en baklava en dan mogen we plaatsnemen in een slede die achter een sneeuwscooter hangt. In de slede kunnen zes personen en op de zitjes liggen rendiervellen om ons wat warm te houden. De sneeuwscooter zal ons naar het hoogtemeer brengen aan de voet van de Saana...een prachtige tocht van zo'n 5 km waarbij we kunnen genieten van de magische omgeving. Overal waar je kijkt is het wit.  Soms zien we lage vegetatie en dan weer een hele kale vlakte wat dan meestal meren zijn. Naarmate we dichter bij onze bestemming komen wordt het zicht minder en minder. We zijn precies alleen op de (witte) wereld...
Op onze eindbestemming staan een kota (Laps huisje) en een hutje dat dienst doet als toilet. De Lapse gidsen spreken geen woord Engels dus dat maakt het soms wat moeilijk. Ze maken een vuurtje in de kota en rond de kota waaraan we ons tussendoor kunnen opwarmen. Ook krijgen we een borreltje whiskey om ons lichaam vanbinnen extra op te warmen. Hiervan heb ik de helft maar opgedronken, was al warm genoeg vanbinnen ;).
Onze groep wordt in twee verdeeld...blijkbaar gaan we ook nog leren lassowerpen en onze groep is als eerste aan de beurt. Om de beurt mogen we drie keer gooien en het doel is om je lasso rond een rendiergewei, zonder rendier eraan ;), te werpen. Mannetje gooit toch wel drie keer mis zeker...als ik aan de beurt ben mik ik op het grootste gewei maar de lasso wijkt wat af en hij valt rond het kleinste gewei...dan brengt de Lapse gids het gewei naar me toe en moet ik me laten fotograferen met dit ding op m'n hoofd. Bij de tweede keer werpen heb ik het grote gewei kunnen vangen...dus ook met het grote gewei op de foto. De derde keer werp ik mis maar 2 op 3 is zeker niet slecht, hé...
Na het lassowerpen mogen we in de kota aanschuiven voor de lunch. In het midden van het huisje staat een brandend vuur en we krijgen een lange houten stok met daaraan een soort van rookworst. We moeten deze zelf in het vuur opwarmen...en dan kunnen we deze samen met wat groentesalades en aardappelsla verorberen...en dit alles is ook nog van een drankje voorzien. Zalig zo rond dat haardvuur dit maaltijdje nuttigen...
En dan is het onze beurt om te gaan ijsvissen. Het ijsvissen geniet in Kilpisjärvi (inter)nationale bekendheid vanwege de jaarlijkse grote ijsviswedstrijd, waarbij de winnaar een sneeuwscooter wint. 
We moeten eerst nog een eindje door de sneeuw ploeteren om onze visplaats te bereiken. Daar krijgen we een hengeltje met aas en we mogen dan de visdraad in het geboorde gat in het ijs gooien. Ik heb al vlug problemen met het hengeltje, het rolt niet ver genoeg af en ook de gids krijgt het niet gerepareerd. Niet zo erg want vissen is niks voor mij...ik denk dan aan hoe ik vroeger met onze pa meeging als hij ging vissen...had ik al zijn vislijnen in de war gebracht en dus mocht ik de volgende keer niet meer mee...vond ik helemaal niet erg...
Mannetje heeft intussen een visje gevangen maar speelt het beestje terug kwijt...kreeg de kans niet om er een foto van te maken. Ondertussen is het iets helderder weer geworden en nu zien we de heilige berg Saana goed staan. Het ijsvissen zijn we beide vlug moe en we gaan dan maar eens proberen om een gat te boren in het ijs. Bij mannetje gaat dat vlot en vlug...ik heb er heel veel tijd voor nodig en naar het einde toe heb ik het opgegeven omdat ik het zo ontzettend warm kreeg (bij -15°C)...mannetje heeft dan maar het laatste stuk gedaan. 
We krijgen ook nog een lekker warm kopje bessensap en uiteindelijk heeft onze groep toch zes (zeven met het ontsnapte waterdier meegeteld) visjes gevangen.
We ploeteren na het ijsvissen door de sneeuw terug naar de kota waar we nog een kop koffie of thee kunnen drinken met een stuk zoet brood.
Niet veel later mogen de helmpjes terug op en brengen de sneeuwscooters ons terug naar het hotel. En zo is het alweer 14u30 geworden...
Dan maar even naar het appartement om ff te relaxen en nog vlug even naar het winkeltje hier in de buurt. Ook daar al even onze lege plastic flesjes in de automaat steken want hier in Finland betaal je overal leeggoed bij, ook op blikjes. Hier zie je dan ook nergens flesjes of blikjes liggen langs de kant van de weg...het tegoedbonnetje van het leeggoed kunnen we dan weer inleveren aan de kassa van de winkel. Heb er maar wat appels gekocht want ik mis mijn dagelijkse fruitjes hier wel. We nemen uiteraard ook wat mee om te snoepen...ah ja, dat hoort toch ook een beetje bij vakantie.
Na het shoppen ff platte rust voor mij om dan tegen 17u30 aan tafel te schuiven voor het diner...alweer heel simpele kost, maar toch wel lekker.
Na het eten gaan we tegen 19u weer noorderlichtjagen...dus terug thermopakken aan en ons 'jachtgebied' weer in. Er is heel zwak noorderlicht waar te nemen, het heeft een ietwat grijze schijn dat wat naar het groen nijgt. Fotografisch is het natuurlijk weer veel beter waarneembaar. Ze zouden zo van die brilletjes moeten hebben waardoor je hetzelfde kan zien zoals de camera het noorderlicht kan waarnemen...
Na een uurtje jagen gaan we terug naar het appartement om wat op te warmen, ook al heb ik het niet echt koud.
We houden Whatsapp in de gaten en de grafieken met de BZ-waarden want deze moeten best zo negatief mogelijk worden en blijven. Ook kunnen we de webcams van Tromsø in de gaten houden en als daar fel noorderlicht op te zien is dan wil dat zeggen dat we hier ook meer noorderlicht gaan zien. Weer afwachten dus...mijn honger naar het noorderlicht is in ieder geval nog altijd niet gestild...
Rond 21u komen er berichten binnen van duidelijk zichtbaar noorderlicht...mannetje staat net onder douche en ik stap weer in m'n wintertenue en vertrek alvast. Ter plaatse zie ik idd een groene gloed in de lucht die af en toe feller oplicht. Ik stuur mannetje vlug een sms dat het noorderlicht goed zichtbaar is. Hopelijk komt ie dan nog af. Niet veel later vormen er zich zelfs van die lichtpilaren in de lucht...wow, dit begint er echt al meer op te trekken. En zo zwakt het noorderlicht weer wat af om even later weer wat op te flakkeren. Na een tijdje staat mannetje plots achter mij, stond ie blijkbaar toch al even op een andere plaats te kijken. 
Ik sukkel enorm met die vervelende bril die altijd beslaat en dan bevriest...ik word er gek van. Ik had beter een skibril meegenomen die ik over die bril had kunnen zetten. Na ongeveer een uurtje zwakt het noorderlicht weer erg af en voor mij is het ook even tijd om weer op te warmen want ik voel het topje van mijn neus niet meer. 
Rond 22u zijn we terug in ons appartement en maak ik alvast de koffers vertrekkensklaar om morgen naar Noorwegen te vertrekken. Er komen ondertussen nog wel Whatsapp-jes binnen over de BZ-waarde en voorlopig is het niet de moeite om nog terug te gaan jagen want hij blijft te vaak positief. Dus dan misschien toch maar bedje in en wie weet vannacht nog meer noorderlicht...de stand is nu ieder geval 3 op 7...en met wat ik daarnet gezien heb is de honger toch al een beetje gestild...