Vancouver Island

Hi There...rond 7u30 opgestaan in Whistler Village...een voorzichtig zonnetje laat zich zien, maar er hangt toch nog een dik pak bewolking. Na een zelfgemaakt ontbijtje nog ruim de tijd om alles op een rustig tempo klaar te maken voor vertrek. 

Tegen 9u30 kunnen we weer op weg, via de Sea to Sky Highway (of Highway 99), richting de kust naar de ferryterminal in Horseshoe Bay, voor onze overtocht naar Vancouver Island. 

We krijgen in de bus normaal nog een kort filmpje te zien over de oorspronkelijke inwoners van het Canadese land, de People of the First Nation (Local First Nation)...maar er komt een vreselijk piepend geluid uit de boxen en de dvd-speler wordt snel weer uitgezet. 

In het kustgebied zijn de Squamish First Nation de oorspronkelijke bewoners maar de Squamish overlappen hier een beetje met de Lillooet First Nation die meer landinwaarts hun oorspronkelijke leefgebied hebben. Langs deze weg staat op de verkeersborden ook alles in het Engels en in de taal van de Squamish vermeldt. 

De bergen die we hier zien behoren ook weer tot de Coast Mountains (ook die we in Whistler zagen) zoals in het begin van onze reis bij Vancouver. Het is nog flink bewolkt en af en toe rijden we zelfs doorheen de wolken. We kijken nog goed rond om beren te kunnen zien...die kans wordt wat kleiner naarmate we dichter bij de kust komen. 

In het plaatsje Squamish zien we voor ons de heilige berg Stawamus Chief, enorm populair bij bergbeklimmers en bij avonturiers die met een wingsuit de berg afspringen (450 meter hoge en steile granieten rotswand). Voor degenen die minder avontuurlijk zijn is er een wandelpad voorzien.

Aan Shannon Falls in het Shannon Falls Provincial Park vlakbij de heilige berg stoppen we even voor een fotomomentje. Na een kort wandelingetje kunnen we de indrukwekkende waterval van heel dichtbij bewonderen. En ook de natuur in het park is enorm rustgevend. De waterval de derde hoogste van de provincie British Columbia, 335m.

Na een half uurtje kunnen we weer verder...Bob vertelde net nog dat de Coquihalla Highway, de beruchte snelweg waarlangs we vorige week nog reden toen we van Hope naar Merritt gingen, afgesloten is voor de verwachte hevige sneeuwval. 

We rijden door Lion's Bay...vanaf dit punt is het niet meer zo ver rijden tot Horseshoe Bay...Wanneer we bijna aan de ferry zijn zien we Bowen Island liggen. Vancouver ligt op zo'n half uurtje rijden van Horseshoe Bay. Maar vooraleer we ons rondje Vancouver-Vancouver vervolledigen gaan we dus eerst met de ferry van BC Ferries naar Vancouver Island, ongeveer een uur en drie kwartier varen, met een kans om walvissen te zien. Spijtig genoeg is het ondertussen hard beginnen regenen, niet echt ideaal weer om buiten op het dek walvissen te gaan spotten. 

Op weg naar de terminal komen we ook nog zomaar eventjes een spookrijder tegen...gelukkig goed kunnen ontwijken. 

In deze regio zijn ook vaak aardbevingen en de bouw van een brug tussen het vasteland en Vancouver Island is iets waar ze wel over nadenken maar men is bang dat deze niet lang stand zal houden door de aardbevingen (we bevinden ons hier in een gebied waar twee continentale platen samenkomen). 

Vooraleer we de ferry op kunnen moeten we nog een drie kwartier in de wachtrij. Het boarden gaat vrij vlot, we begeven ons al vlug naar het buitendek om de afvaart te kunnen zien. De zon is ook terug van de partij en van regen is er geen sprake meer. We hebben een mooi panorama vanaf de Queen Of Cowichan. Iets na 12u30 horen we door de luidsprekers dat de passagiers op het buitendek vooraan best hun oren afschermen omdat de boot de afvaart gaat blazen...zou nogal een intens geluid zijn. En dat klopt ook...samen met de scheepstoeter komt de ferry in beweging. Het is best fris buiten op het dek en we begeven ons al vlug naar de Starbucks binnen om een warme chocolademelk te halen. We zetten ons een tijdje neer binnen in het schip met zicht op het omliggende water...heel veel water...

Na ongeveer een half uurtje besluiten we om terug wat doorheen de ferry te wandelen en Bob meldt ons dat er net een walvis is gesignaleerd achter de ferry. Wanneer we buiten gaan kijken is de vogel (lees 'walvis') al gaan vliegen natuurlijk. Uiteindelijk zou het een bruinvis geweest zijn. 

We denken er trouwens toch nog over na om morgen wel mee op whale watching te gaan. Het weer zou redelijk goed worden en ik heb reistabletjes bij om het ziek worden tegen te gaan. 

Ondertussen is het al 13u30 gepasseerd en zijn we al meer dan halfweg. We zetten ons even achteraan achter het glas en na een kwartiertje doen we dat aan de voorkant...we zien Vancouver Island al liggen. Vlug nog enkele foto's want dan wordt er al omgeroepen dat we ons naar de voertuigen moeten begeven. Bij de bus aangekomen moeten we van John mee naar de voorkant van het dek waar we mogen wachten tot de deuren opengaan. Wanneer ze geopend worden hebben we een knap zicht op de aanmeerkade van onze ferry in de Port of Nanaimo. Mannetje heeft meer interesse in een auto waarin twee zwarte honden zitten die wel erg op Bob Marley gelijken, met hun vacht dat in koordachtige rasta-haren over hun hele lijf valt. Het zijn Puli's, kleine Hongaarse herdershonden. Ze hangen beide door het raam en genieten van alle aandacht...en een geur dat er uit die auto kwam, niet te doen.

Maar we moeten de bus in en om precies 14u15 rijden we van boord en zitten we bijna meteen in het centrum van Nanaimo, tweede grootste stad van Vancouver Island. Het is hier veel beter weer dan waar we vandaan komen...wel wat bewolking maar de zon is ook van de partij...en geen regen meer. 

Vancouver Island is ongeveer 32000 vierkante km groot. Het ligt op de grens met de Verenigde Staten van Amerika en is het grootse eiland aan de westkust van Noord-Amerika. Het heeft ook een heel mild klimaat en daarom is het eiland ontzettend populair bij ouderen (ze settelen zich hier op hun oude dag). Er wordt wel eens gezegd dat je op Vancouver Island enkel woont als je pas getrouwd of bijna dood bent...ze noemen het hier 'newlyweds or nearly deads'. De lokale bevolking is er trouwens ook van overtuigd dat hier op het eiland 'bigfoots' (veronderstelde primaatsoort die rechtop kan lopen zoals een mens met een lengte van 1,80m tot 2,50l) leven, vandaar de bijnaam Sasquatch Island. Sasquatch is Indiaans voor bigfoot...bigfoot zou ook wildeman betekenen.

De grizzlybeer komt op Vancouver Island niet voor, zwarte beren dan weer wel maar die zitten meer in het noorden...vermoedelijk gaan we geen beren meer zien...nu zijn de walvissen ons volgende doel (als we meegaan met de whale watching tenminste)...

Vancouver Island heeft volgens de gids ook een speciale spoorweg enkel en alleen voor het vervoer van omgehakte bomen. 

Onze eerste stop hier op Vancouver Island is het plaatsje Chemainus, bekend om de muurschilderingen die hier overal te zien zijn...echt de moeite. Vroeger was het een houtkapdorp. In Chemainus wonen vijf verschillende stammen samen. Het is best wel warm en ik sta precies wat wankel op mijn pootjes...is het de warmte of komt het door het rare eetpatroon dat we al meer dan een week hebben? Of is het misschien de vermoeidheid die me parten begint te spelen? Pfff...echt niet leuk. We kopen maar een Gatorade in de hoop dat die wat verbetering kan brengen. Op een bankje in de zon is het zalig vertoeven en na wat slokjes Gatorade lijkt het iets beter te gaan. Terug op de bus kunnen we niet meteen vertrekken...de chauffeur is zijn handschoenen (draagt ie altijd tijdens het rijden) kwijt en samen met Bob gaat ie ze zoeken. Wanneer ze de bus uit zijn legt een dame de handschoenen terug op John zijn stoel. Blijkbaar wou ze grappig zijn en had ze de handschoenen verstopt. Maar John is ondertussen zelfs terug naar een winkeltje gestapt om te kijken of ie ze daar heeft vergeten. Na even zoeken gaat ze het hem dan toch maar zeggen dat de handschoenen eigenlijk gewoon nog in de bus lagen. Tja, ik zag er de grap totaal niet van in (iedereen zit daar maar te wachten in een warme bus) en ik was blijkbaar niet de enige.

Na het 'handschoenen-grapje' kunnen we met wat vertraging weer op weg. We rijden nog langs de allergrootste hockeystick en puck ter wereld...en hij is echt gigantisch hoor...tja, sommigen willen gewoon altijd de grootste hebben...

In Duncan, bekend om zijn totempalen, houden we de volgende stop. Elk dierensymbool op de totempaal heeft een eigen betekenis. Na de nodige foto's van de verschillende totempalen kunnen we op een bankje weer even genieten van de zon. Duncan ligt in het Cowichan-district, waar de Cowichan-stam vroeger woonde.

Rond de klok van 17u beginnen we aan onze laatste etappe van vandaag, naar Victoria, de hoofdstad van Vancouver Island. Hier verblijven we twee nachten in Noord-Amerika's meest Engelse stad. Onderweg er naar toe spotten we nog vrij veel adelaars. 

Om 18u bereiken we het Accent Inns hotel, niet echt gelegen in het centrum van Victoria, maar wie nog zin heeft kan voor 10CAD met de taxi naar downtown Victoria. We hoeven morgen en overmorgen ook niet voor ontbijt te zorgen want dat zit hier ook bij onze overnachtingen inbegrepen. Vandaag hebben we toch weer zo'n 275 km afgelegd. 

Na onze bagage in de kamers te hebben gedropt gaan we op zoek naar iets om te eten. Bij twee restaurantjes staat er een enorme wachtrij. Bij het Chinees restaurant (wat ook een voorstel was van de gids) gaan we dan maar binnen. Er zit nog een dame van de groep en die vond het lekker, dus besluiten we te blijven. Het is in buffetvorm en ik moet toegeven dat het wel smaakte maar eigenlijk hadden we beter eerst goed rondgekeken want het was er niet echt netjes en proper...maar er komen nog mensen van de groep binnen om er te eten. Hopelijk straks of morgen niet ziek van dit eten. Een tip (fooi) heb ik hier bewust achterwege gelaten.

Terug op de kamer nog wat op het World Wide Web surfen...het hotel is gelegen naast een drukke baan en ik vrees dat dat onze nachtrust wel eens kan verstoren straks...best vroeg in beddeke kruipen vandaag...morgen Victoria verkennen...en misschien walvissen spotten...