Los Angeles-Laughlin...

Reeds half de nacht weer klaarwakker, rond de klok van 6 dan maar naar Starbucks voor een cinnamon roll en wat fruit, voor Swake natuurlijk koekjes en koffie... 
Afgelopen nacht nog oproep gemist (wel gehoord...) en blijkt bank te zijn...hopelijk niet met nieuws over bankkaart fraude, want gisterenavond bij betalen in restaurant had ik er geen goed gevoel bij hoe er werd omgegaan met de betaling. Afwachten dus... 
Ook nog slecht nieuws gekregen van de brandweer Hoogstraten...spijtig genoeg is een collega brandweerman gisteren verongelukt en dit grijpt je toch weer bij de keel. In gedachten zijn we bij degenen die dicht bij hem stonden...'Carpe Diem' want vandaag heb je zeker, morgen is nog verre toekomst... 
Dadelijk verzamelen voor vertrek…vandaag richting Laughlin... 
Vandaag trouwens weer een andere bus en chauffeur...maar het is echt een slechte ouderwetse bus en ik voel me niet echt veilig bij de rijstijl van chauffeur Oscar. 
We verlaten de stad en gaan doorheen het San Bernardino gebergte. In Cabazon halen we onze lunch bij Hadley gelegen in het Morongo Indian Reservation. Er staat een hele strakke wind die behoorlijk afkoelend is ook al staat er een strakke zon. 
We passeren Palm Springs dat een woestijnklimaat heeft. We passeren Yucca Valley en 29 Palm Springs...de 29 komt overigens dat hier het eerste jaar 29 jongetjes geboren zijn...ondertussen zitten we trouwens in San Bernardino County en duiken de eerste Joshua Trees op (die hun naam trouwens danken aan de mormonen). 
Aangekomen in het Joshua Tree National Park kijken we onze ogen uit. We zien enorme rotsformaties in alle vormen. De stenen lijken wel door iemand opgestapeld maar het was Mother Nature die er via aardbevingen voor heeft gezorgd dat we nu van deze prachtige creaties der natuur kunnen genieten. Dit allemaal omgeven door ontelbare Joshua Trees. We maken een fotostop en even later een picknickstop. De temperatuur is zalig door het windje dat er staat maar binnen de kortste keren ben je hier zo rood als een kreeft door die wind. In dit gebied huist ook de gevaarlijke ratelslang. Gelukkig komt die pas te tevoorschijn wanneer het donker wordt. Wel moeten we oppassen voor de holletjes in het zand...zeker niet in voelen of peuteren met een stok want anders kunnen ze wel naar boven komen. Je kan je al wel voorstellen hoe ik naast die holletjes ben geslopen...;) 
Terug de bus op nog een stukje door het Joshua Tree National Park en dan op een weg die nergens lijkt te stoppen verder de woestijn door...op deze wegen kom je soms uren aan een stuk niemand tegen. We zijn ook getuige van een 'dust devil'...dit lijken wel wervelstormen van zand...mooi om te zien en ongevaarlijk...het lijkt wel of de aarde zucht en zo veel zand omhoogblaast. 
In het hart van de Mojave woestijn stonden we ook ineens stil met de bus...raar geluid en een verschrikkelijke stank...het rode lampje was gaan branden...hopelijk krijgt Ellen het voor elkaar dat we vanaf morgen een andere bus krijgen... 
We passeren ook de uitgedoofde Amboy-vulkaan en we maken een stopje in Amboy zelf om onze dorst te lessen en om op de foto te gaan met het grote 'Route 66' embleem op de weg...het is er ontzettend warm...Amboy wordt ook wel een spookstadje genoemd en heeft volgens sommige bronnen slechts vier inwoners...We zien ook goederentreinen passeren met een enorm aantal wagons achter, er zijn soms 5 locomotieven nodig om deze voort te trekken. Het is een heel apart gevoel hier in 'The middle of nowhere' die combinatie van Route 66, een toeterende trein met enorme rookwolk met op de achtergrond de mist devils …en dat allemaal in een enorme hitte... 
En net vertrokken uit dit prachtige spektakel vallen we weer in panne...er zweven al gelijk twee gieren boven de bus...en het begint al aardig op te warmen in de bus...hopelijk kunnen we vlug door want hier lang stil blijven staan is echt niet aan te raden. Na een kwartiertje kunnen we terug verder... 
Net voor we de staat Nevada bereiken begint de bus achteraan wel heel rare geluiden te maken en te stinken en we roepen dan ook om onmiddellijk de bus te stoppen. Ondertussen zitten we op de grens tussen Californië en Nevada. We moeten allemaal de bus verlaten en achteraan zien we dat alle koelvloeistof eruit loopt. Onze reisleidster wil niet meer verder met deze bus en ze krijgt het voor elkaar dat een chauffeur van een Italiaanse reisgroep ons komt ophalen. Na ongeveer een half uur arriveert onze redder in nood en worden alle koffers overgeladen. Eindelijk kunnen we door naar Laughlin. 
Laughlin is een gokstadje opgericht door mijnheer Laughlin en die heeft dat speciaal gedaan om gokkers de kans te geven dichter bij huis te kunnen gokken ipv in Las Vegas. We logeren er in The Golden Nugget, wat ook een casino is...het is een luxueuzer hotel dan de Queen Mary. Het is pal naast de Colorado River gelegen...Eten doen we in de Tropicana Express...een rijkelijk buffet voor slechts $12... 
Nadien nog vlug enkele fotootjes en dan de koffers weer klaar zetten voor morgen, vertrek om 8u richting één van de zeven natuurlijke wereldwonderen nl. De Grand Canyon. Ik heb me wel opgegeven voor een helikoptervlucht maar ik twijfel nog of ik het zal doen...eerst nog maar eens een nachtje over slapen... 
Vandaag hebben we trouwens ongeveer 500 km afgelegd...