Flachau-Malinska (Krk)

Guten Morgen...iets voor 6u alweer ons bed uit en wanneer we door het raam van ons mega-appartement kijken zien we hoe mooi de omgeving hier is in het skigebied. Gisterenavond was het al donker en zagen we enkel een groot zwart gat rond het hotel. We zitten hier echt tussen de bergen en de koetjes staan te grazen op de flanken van de skipiste...

Iets voor 7u wordt de bagage al geladen en kunnen we aanschuiven voor een rijkelijk ontbijtbuffet...

Om 8u zetten we onze reis richting Kroatië verder. Het is mooi weer en de uitzichten zijn fantastisch. 

We rijden door de 6,401 km lange Tauerntunnel en de gids vertelt het mopje van de dag...ik ga het mopje hier niet neerschrijven maar het ging over een waargebeurd verhaal van een chauffeur met een bus nonnetjes. Ik kan je verzekeren dat er grote hilariteit was in de bus aan het einde van het verhaal. 

We krijgen nog een plattegrond toegestopt van het eiland Krk. Altijd interessant om eens te zien waar we naartoe zullen gaan en hoe alle stadjes heten.

Vervolgens rijden we door de 5,898 km lange Katschbergtunnel waarin we het wapenschild van Karinthië zien...nu zitten we officieel in Karinthië. 

We rijden al snel het Lieser-Maltatal in en zien het stadje Gmünd liggen waar we in mei van dit jaar nog een bezoekje aan hebben gebracht.

Ook passeren we Villach aan de Ossiacher See...ook gezien in mei...met de Burg Landskron en de berg Gerlitzen. 

Vlak voor de Karawankentunnel, die 7,864 km lang is, wordt de bus gescand ter controle vermits we via de Karawankentunnel Slovenië zullen binnenrijden. Het is een verouderde tunnel met één rijvak voor elke rijrichting. Er wordt hier wel gewerkt aan een nieuwe tunnel wat in het hoogseizoen de verkeersopstoppingen zou moeten oplossen. In de tunnels staat trouwens vaak op diverse plaatsen aan de linkerkant aangegeven hoeveel km je al hebt afgelegd in de tunnel en aan de rechterkant hoeveel km je nog moet rijden. 

Bij het verlaten van de tunnel zitten we officieel in Slovenië, zou ook een geweldig mooi land zijn...we gaan hier nu enkel doorheen rijden en bij de terugrit gaan we nog een excursie doen in Slovenië. 

We maken wel een korte stop om de bus te tanken en om de go-box te laden waarmee de bus ongehinderd kan rijden over de wegen waar er een taks betaald moet worden. De prijzen in het winkeltje zijn laag valt me meteen op. Ik schaf me een flesje blauwe Fanta (limoensmaak) aan voor de prijs van €0,89. Mannetje heeft zich ook een flesje Cola Zero aangeschaft en wanneer ik in de bus stap heeft ie als verrassing nog een reep Milka chocolade aardbei op mijn plaats verstopt...mijn lievelingssmaak en moeilijk te vinden in België. Lief, hé...Denk nu wel dat ik de chocolade niet helemaal alleen zal mogen opeten...deze aankoop heeft ie wel met voorbedachte rade gedaan peins ik.

Slovenië, officieel Republiek Slovenië, grenst in het noorden aan Oostenrijk, in het noordoosten aan Hongarije, in het oosten en zuiden aan Kroatië en in het westen ook nog aan Italië en de Adriatische kust.

De hoofdstad is Ljubljana...het land is heel bosrijk en bergachtig en is niet zo groot. De hoogste berg van de Julische Alpen is de Triglav, 2854m hoog gelegen in het Nationale Park Triglav. De berg heeft drie toppen, vandaar de naam...er wordt gezegd dat de ene top kijkt naar het verleden, de andere naar het nu en de derde naar de toekomst. Bekende meren zijn het meer van Bled (bekend om WK roeien) en Bohinj, beide zijn gletsjermeren. 

Op weg naar onze middagstop kunnen we inderdaad vaststellen dat er enorm veel bos is in Slovenië...ook de bergen zijn hier helemaal bebost. 

We rijden op de ring rond de hoofdstad Ljubljana en dan verder richting Postonja en Rijeka. 

Wanneer we tegen 11u30 de snelweg verlaten volgen we vanaf nu enkel Rijeka. Postonja bezoeken we nog op de terugweg.  

Vanaf nu komen we echt helemaal in Sloveense sferen...via kronkelwegen doorheen dorpjes en een erg groene omgeving zetten we onze weg verder naar Kroatië, doorheen het kleine dorpje Pivka, waar ook het militair historisch museum is gevestigd met eromheen nog restanten van een militair domein. 

Via een brochure van ons verblijfshotel op Krk, die we van Marita krijgen, kunnen we al kijken wat ons straks te wachten staat...de brochure is alvast veelbelovend.

Iets na 12u bereiken we het restaurant Potok in Jelšane waar we ons middagmaal geserveerd krijgen, een drie-gangenmenu waarbij de buikjes (bij sommige buiken) goed gevuld kunnen worden. 

Om 13u30 gaat het richting de Kroatische grens...we moeten onze paspoorten klaarhouden en vanaf een km voor de grensovergang mogen er geen foto’s meer genomen worden volgens de gids. 

Bij het verlaten van Slovenië moeten we even stoppen voor een vlotte controle, dan rijden we een stukje door niemandsland en moeten we stoppen aan de Kroatische grens voor een controle. Dit gaat ook vlot, geen paspoortcontrole. En zo hebben we het land van bestemming bereikt, Kroatië of officieel Republiek Kroatië.

Het land grenst in het noorden aan Slovenië en Hongarije, in het oosten aan Servië, in het zuiden aan Bosnië-Herzegovina en Montenegro en in het westen ligt het aan de Adriatische zee gescheiden van Italië. De hoofdstad is Zagreb. 

Het zou een erg veilig land zijn en ook heel proper. De alcoholtolerantie is er nul. De Kroaten zouden erg gastvrij zijn en knuffelaars...ben benieuwd. Het water uit de kraan is er perfect drinkbaar...dat stelt me al wat gerust want met gewassen groenten en fruit weet je maar nooit. 

De Kroatische taal is een Slavische taal, een erg moeilijke taal. Maar gelukkig kunnen we ons hier ook behelpen met Engels en Frans. We krijgen van Marita een blad met wat woorden en uitdrukkingen om ons toch een basis mee te geven wat de taal betreft. 

Kroatië heeft ook een eigen lavendeleiland, Hvar, vlak voor de kust van Dalmatië. Maar je kan over heel Kroatië allerlei spulletjes met lavendel kopen. 

Het zeewater is in Kroatië zeer helder en schoon...wel weinig zandstranden, het zijn vooral kiezel- en rotsstranden. 

Kroatië behoort wel tot de Europese Unie maar heeft nog steeds geen Euro. De plaatselijke munt is de Kuna (1€ is ongeveer 7,20 Kuna). Straks gaan we nog wat Euro’s omwisselen in Kuna’s om de komende dagen verder te kunnen. 

Wanneer we bij Opatija aankomen kunnen we al een blik werpen op de Adriatische kust...badend in een stralende zon...

Vanuit Opatija gaat het verder naar Rijeka...we hebben nog steeds een fantastisch uitzicht op de baai en zien de brug Krčki Most (de vroegere Titobrug) al liggen die het vasteland verbindt met het eiland Krk. 

Via deze boogbrug, 1430 meter lang, bereiken we Krk, het grootste eiland van Kroatië, 38 km lang en op het breedste stuk 1 km. Het ligt in de Kvarnerbocht, Golf van Kvarner, voor de Kroatische kust.

We passeren er eerst Omišalj en rijden langs de luchthaven van Krk...het volgende plaatsje waar we langsrijden is Njivice. 

Dan is het plaatsje Malinska aan de beurt waar ons hotel voor de komende dagen gelegen is, Hotel Malin...gelegen in een met bomen omringde baai aan de noordwestkust van Krk. 

Het ligt op 100 meter van het strand en op 500 meter van het stadscentrum. Het hotel heeft een privéstrand met een afgebakend deel in zee om te zwemmen. Het hotel is wel een eigen zwembad aan het plaatsen maar het is blijkbaar iets van lange duur want hier waren ze vorig jaar ook al aan bezig volgens Marita.

We krijgen onze sleutel en kunnen ons wat opfrissen op de kamer. Wij hebben een kamer met balkon aan de voorkant van het hotel met zicht op de tuin. Als we goed doorheen de bomen kijken zien we de zee liggen. 

Omstreeks 16u gaan we te voet langs de baai naar Malinska om er Euro’s om te wisselen in Kuna’s. Daarna kuieren we nog wat rond in het haventje en tussen de winkeltjes. Het is erg warm, toch minstens 30°C...

Omstreeks 17u30 nog even afkoelen op de kamer en om 18u45 worden we ontvangen op het mooie buitenterras dat uitkijkt op de baai met een welkomstdrankje, aangeboden door het hotel. 

Om 19u is het aanschuiven aan het buffet voor het diner...ik ga voor een pasta en wat groenten...mannetje brengt een allegaartje van vanalles en nog wat mee naar tafel...

Omstreeks 20u30 gaan we richting kamer...toch best vermoeiende dag geweest...nog wat aan reisverslag tokkelen en dan slapen...morgen staat het schiereiland Istrië op het programma...dovidenja (tot ziens) en laku noc (goedenacht)...