Op weg naar huis...

Vandaag vroeg dag...wekker gezet om 5u30 maar gewekt door een blaffende hond hier in de buurt iets na 5u. Zo hebben we ruim de tijd om ons klaar te maken voor vertrek. Om 6u15 worden de koffers geladen en een kwartier later kunnen we nog een keertje aanschuiven bij het ontbijtbuffet. Tussendoor moeten we ook onze tafeldranken nog gaan afrekenen. Niet zo’n goed idee om dat vlak voor vertrek nog te doen want dit neemt voor de hele groep best veel tijd in beslag. Het vertrekuur van 7u is hierdoor niet haalbaar en ongeveer een kwartier later dan voorzien worden we, na haar dankwoord op de bus, uitgezwaaid door Mariana, de eigenares van het hotel.

Het was een aangenaam hotel, een nette kamer, lekker eten...al zou het fijn zijn geweest dat er een keertje vis of gevogelte op het menu had gestaan. Gelukkig was er bijna elke dag de keuze uit een vleesschotel of een vegetarische hoofdschotel...en omwille van geen vis noch gevogelte was de keuze voor vegetarisch dan ook snel gemaakt. 

We hebben weer zo’n 1000 km te rijden tijdens onze terugreis naar België. 

Eerst gaat het richting Brennerpas waar we nog goed kunnen genieten van de mooie, groene omgeving. De zon is ook weer volle bak present. Naar het schijnt wordt het hier vanaf morgen en de daaropvolgende dagen minder goed weer...veel meer bewolking met als gevolg minder zon en regen met kans op onweer. Dikke dankjewel aan de weergoden dat wij de ganse week hebben kunnen doorbrengen met stralend weer. 

Onder de Brennerpas is men momenteel een tunnel aan het uitgraven op de grens tussen Italië en Oostenrijk. Deze zou ongeveer 63 km lang worden en de opening staat gepland voor 2022. De tunnel zou het vrachtverkeer in de regio moeten verlichten. 

Ondertussen hebben we Italië al achter ons gelaten en kunnen we een blik werpen op de Oostenrijkse Alpen. Vlakbij Innsbruck, hoofdstad van de deelstaat Tirol, zien we het hoogste deel van de Bergiselschans liggen, die ook gebruikt werd tijdens de Olympische Winterspelen. 

Omstreeks 9u45 zitten we al ter hoogte van Kufstein en rijden we de grens over naar Duitsland om niet veel later onze eerste korte stop te maken bij Kiefersfelden. 

Van daaruit bollen we verder richting Rosenheim en München, en hebben we inmiddels alle bergen achter ons gelaten. 

Rond München natuurlijk weer traagrijdend verkeer...pfff...altijd druk hier. 

Maar voorbij München...’hop, hop alles is hop’...overal weer hopvelden links en rechts in het landschap.

Niet veel voorbij Ingolstadt bij Köschinger Forst Ost nemen we onze middagpauze. Mannetje gaat voor een Texasburger met frietjes, ik hou het bij een penne pomodori...onze warme maaltijd voor vandaag. 

Iets voor 13u rijden we weer de snelweg op...richting Nürnberg, weer een stapje dichter (of ritje in dit geval) bij mijn woefke. Heel veel sterk vertraagd verkeer in deze regio wegens wegwerkzaamheden... weeral een welgemeende pfff.

In Rüdenhausen nabij Würzburg maken we een hele korte stop en komt de andere chauffeur weer aan boord. Ideaal moment om vlug een ijsje mee te pakken want het is hier toch bijna 35°Celsius. 

Na zo’n 10 minuten zijn we weer op pad, dit keer met Yarda terug achter het stuur. Yarda woont in Praag en fungeert blijkbaar als opvangend chauffeur. 

Vanaf Würzburg (de vesting Marienburg staat op de heuvel te bakken onder de hete zonnestralen) is het nog zo’n 109 km rijden tot Frankfurt am Main. 

Jean wil ons nog wat entertainen en heeft een multiple choice opgesteld met vragen over de afgelopen week. Met de gevonden letters moeten we een slagzin zoeken die Carolus typeert...erg makkelijk want het staat achter op de bus...’Niet de grootste, wel de beste’. Degene die de slagzin als eerste roept krijgt een gratis drankje. 

Luchthaven Frankfurt en skyline van Frankfurt am Main...17u...check...volgende doel is Keulen...Belgium, we are getting closer...

Bij Bad Camberg eerst nog een verplichte stop van 20 minuten voor de chauffeur. Voorbij Keulen bij Frechen nog een verplichte stop van een half uur en zo rijden we tegen 20u30 de grens over met Nederland. Pas rond 20u45 zitten we terug in België...aankomst in Mol was ten laatste voorzien om 20u30 maar door het latere vertrek vanmorgen en het traagrijdend verkeer op sommige plaatsen, vooral door die wegenwerken, is dit niet haalbaar. 

Voor Jean en Nico hebben we een fooi opgehaald...petje af voor Jean, echt een geweldige gids en een heel aangenaam persoon (trouwens ooit scheidsrechter geweest in 1ste klasse voetbal). Ook Nico, onze chauffeur verdient een pluim. De manier waarop hij ons veilig doorheen de Dolomieten heeft gereden is niet voor elke chauffeur weggelegd...en als persoon ook leuk in de omgang.

Jean geeft ons nog een speech nadat hij het zakje fooi in ontvangst heeft genomen. 

Vervolgens eerst nog een stop in Hasselt om dan om 22u te arriveren in Mol. 

Snel nog afscheid nemen van Jean, Nico, Yarda en de groep...auto van parking halen en bagage laden. 

Dan nog een ritje van 50 minuten naar huis...koffers afgooien en naar mijn dikste vriend...is toch altijd fijn om mijn hondje terug te zien. 

En zo is onze Dolomietenreis achter de rug. We bezochten afgelopen dagen vier van de zeven beschermde natuurparken in Zuid-Tirol. Zo was er Fanes-Sennes-Prags met het wondermooie Lago di Braies/Pragser Wildsee, ook nog het natuurpark Schlern-Rosengarten waar we genoten van heerlijke wandelingen door de Seiser Alm. Zeker het natuurpark Sextner Dolomieten/Tre Cime/Drei Zinnen maakte enorm veel indruk. Deze drie parken lagen in de Dolomieten, allemaal UNESCO Werelderfgoed. Buiten het dolomietengebied bezochten we natuurpark Rieserferner-Ahrn waar regenbogen een sprookjesachtige sfeer brachten in het opspattende water van de Reinbach-watervallen. 

Kortom...het was echt een fantastische reis doorheen een wonderlijke en prachtige natuur in aangenaam gezelschap...ontzettend dankbaar om wat we allemaal weer hebben mogen zien. Hoop dat ik door mijn reisverhaal het fantastische stukje aarde, dat de Dolomieten toch wel is, wat heb kunnen overbrengen. 

Volgende keer blijven we ook in Europa...bestemming lezen jullie dan wel weer...ciao a tutti...