Visalia-Yosemite...

Vanochtend terug ontbijtje op de kamer...7u15 koffers laden en 8u30 vertrek...jeetje, de vermoeidheid is nu enorm, m'n ogen zien rood van te weinig slaap en ik kan ze bijna niet open houden. 
Vandaag gaan we naar Yosemite National Park, het ligt ook in de Sierra Nevada op heel grote hoogte. De temperatuur zal dan ook een heel stuk lager liggen, maar na de 41°C van gisteren in Visalia vinden we dat niet zo erg. Californië is destijds trouwens groot geworden door de goudkoorts in de Sierra Nevada. Door het glooiende landschap dat we nu doorkruisen op weg naar Yosemite trokken vroeger ook de goudzoekers met hun huifkarren. 
Op onze tocht van vandaag zullen we vaak de vlaggen halfstok zien hangen...de zoon van vicepresident Biden is immers overleden aan een ernstige ziekte. 
Yosemite National Park is naar het schijnt een wondermooie plek die zomaar opduikt uit het niets. Het is een gebied met bergbeekjes, watervallen en prachtige rotsformaties. Ondanks de vermoeidheid ben ik toch ontzettend benieuwd... 
We rijden door een schattig dorpje, Coarsegold... 
Na anderhalf uur stoppen we eerst nog bij een supermarkt in Oakhurst voor onze lunch en voor het ontbijt van morgen...we hebben ook een leuk cadeautje voor ons Mila gekocht...wat mis ik mijn hondje toch... 
Nu nog 14 mijl tot het Yosemite National Park om dan nog een uurtje via een kronkelige weg boven in het park te geraken bij het Yosemite Valley Visitor Center. Ellen maant Oscar aan om niet te snel te rijden...er is hier immers spijtig genoeg ook sprake van 'roadkill'...vooral herten en jaarlijks toch zo'n 40 beren...en dit is iets wat we absoluut willen vermijden. 
We zien hier veel indiaanse namen, dat is omdat de eerste bewoners van Yosemite de Ahwaneechee-indianen waren. Hier stroomt ook de Merced-rivier waar forel wordt geboren...dan trekken ze weg uit de Merced-rivier en tegen dat ze sterven komen ze terug naar de Merced-rivier. 
In Yosemite zitten ook veel beren maar ze komen zelden in de vallei...doet een beer dit toch, tot drie keer toe dan moeten ze naar een dierentuin want dat wil zeggen dat ze niet meer bang zijn van mensen en dat ze erg gevaarlijk kunnen worden. 
Op onze weg stoppen we na een creepy tunnel even aan een uitzichtpunt, bekend als Yosemite Tunnel View...we kijken op de Half Dome, een granietkoepel die meer dan 1444 meter boven het dal uitreikt en meer dan 2694 meter hoog is, en op El Capitan (ken je deze nog van Tom Testerom?...heeft Tom Waes beklommen toen...tommeketom, ge hed da goegedaan, jom). El Capitan is ook een granieten bergwand die 900 meter boven het dal uitreikt en die zo'n 2307 meter hoog is. Ook zien we de Bridalveil Fall, niet zo'n grote waterval nu omdat er ook niet zo veel sneeuw heeft gelegen. Ze is 188 meter hoog en stort vanaf de valleirand recht naar beneden. Wat een geweldig zicht is dit...adembenemend mooie natuur krijgen we hier te zien...ik krijg plots terug meer energie van al dat moois van moeder natuur. We maken hier ook ff tijd voor een groepsfoto. 
Om Half Dome en El Capitan te beklimmen heb je nu trouwens altijd een vergunning nodig. Er zijn momenteel ook bergbeklimmers of alpinisten bezig. 
We vertrekken verder richting Yosemite Valley Visitor Center en kijken uit op de Upper Yosemite Fall en de Lower Yosemite Fall...Very, very nice...aangekomen aan Yosemite Valley Visitor Center hebben we vrije tijd. Wij besluiten om de Lower Yosemite Fall van dichterbij te gaan bekijken. We volgen het Lower Yosemite Falls Trail en kunnen zo dichtbij de waterval komen. Overal staan waarschuwingen om best niet in het stromende water te gaan staan of om op de grote rotsen te klauteren om heel dicht bij de waterval te komen. Maar toch weinig mensen die hier naar luisteren. Je ziet overal mensen in het water staan en over stenen klauteren...tja...wij besluiten maar wijselijk om niet al te gek te gaan doen en gaan op een hoopje stenen een hapje eten. We zetten onze wandeling verder, krijgen nog een mooie blik op de Falls en El Capitan en duiken dan maar een giftshopke binnen. We vinden er een leuke magneet van Yosemite en kopen ook een zakje 'Yosemite Bear Poop'... 
We nestelen ons nog ff op een bankje en krijgen voortdurend het gezelschap van squirrels. Ook een heel mooie blauw/zwarte vogel, lijkt wel een Club Brugge supporter, (vermoedelijk de Stellers gaai) zoekt ons gezelschap op...dit indrukwekkende park was echt een mooie afsluiter van de natuurparken die we hebben bezocht in de States. 
We stappen richting parking en zien de bus nergens staan, Ellen is bij ons en snapt er ook niks van. Even na half drie komt ie er toch aangereden. Dankzij een koppel uit onze groep. Die wisten niet meer precies waar de bus stond en ze hadden alle parkings afgelopen. Bleek dat meneer Oscar gewoon lag te ronken op de achterbank. Dus als Willem en Margreet de bus niet hadden gevonden, dan hadden we waarschijnlijk heel lang moeten wachten...want Oscarreke was ook onbereikbaar op z'n gsm. Oscar vergeet blijkbaar dat we nog een tip geven op het einde van de vakantie...die wordt op deze manier elke dag kleiner en kleiner...who cares... 
We verlaten Yosemite National Park al rijdend langs de Merced River...wederom fantastische uitzichten...de rivier heeft vaak enorme stroomversnellingen en is dan weer tamelijk rustig kabbelend. Af en toe zien we mensen die zich erin wagen, al zwemmend of op een luchtmatras. 
We moeten ook via enkele bruggen, die ontzettend smal zijn, de Merced River oversteken...hier kan telkens maar één rijrichting overheen. 
En was Yosemite nu een wondermooie plek? Volmondig ja...en zelfs meer dan wondermooi...amazing... 
We rijden door weer een schattig goudzoekersplaatsje, Mariposa, tijdens onze tocht naar ons hotel in Modesto. 
We stoppen nog bij Merced Fruit Barn...nuttigen daar een overheerlijk vers sinaasappelsapje en kopen nog wat fruit. In de ingang van de shop zitten ook enkele papegaaien die een ongelooflijk lawaai maken. Een Nederlander van een andere reisgroep zegt tegen één van de papegaaien om te zwijgen. Zegt die papegaai 'Fuck You' zo'n drie keer achter elkaar...echt geweldig. We gaan er ook even in de tuin kijken waar verschillende boerderijdieren zitten. Mannetje werd al direct gevolgd door een enorme geit ;), maar hij kende haar naam, vandaar waarschijnlijk :D. 
Dan nog een uurtje de bus in naar ons hotel Double Tree by Hilton in Modesto. Daar aangekomen worden we verwelkomd met een overheerlijke koek met chocolade en noten...mmmmmmm...vlug de koffers naar de kamer en nog even op een ligstoel aan het zwembad, niet in het zwembad want het water is ijskoud. 
Vroeg onder de wol want morgen staat San Franciso op de planning...