Spittal an der Drau-Gmünd-Malta Hochalmstrasse

Guten Morgen...om 7u opgestaan, redelijk geslapen maar de vermoeidheid van de reis zit er nog wel wat in. 

Om 7u30 aanschuiven aan het ontbijtbuffet...best veel keus, we zullen zeker geen honger lijden. Fritz, de eigenaar en chefkok, komt weer met z’n drankspelletje naar de tafels...pfff, voor mij geen dobbelsteentje gooien, echt geen zin in een borreltje. Maar sommigen wagen toch een gokje...

Om 8u30 de bus weer op en onderweg naar Spittal an der Drau (de Drau is de rivier in Karinthië, die ook uitmondt in de Donau) waar we met een kabelbaan de berg Goldeck zullen opgaan.

Spittal is een klein stadje dat haar naam dankt aan het op deze plaats gesticht pelgrimshospitaal, en het wordt gedomineerd door de Goldeck die toch 2142 meter hoog is. 

Onderweg naar Spittal zien we vanuit het dal dat de autosnelweg waar we gisteren gebruik van hebben gemaakt mooi geïntegreerd ligt in de natuur. Dat hebben ze hier mooi voor elkaar gekregen...de snelweg stoort dit mooie stukje natuur helemaal niet. Klink vreemd, maar toch is het zo.

Aangekomen bij de kabelbaan blijkt dat er onderhoudswerken gaande zijn...pas op 8 juni gaat de kabelbaan terug open. Wat een tegenvaller en wat een flater van de gids dat ze dat niet eerder gecheckt heeft…pfff…het enige dat hier wordt vastgelegd op de geheugenkaart is een enorme slak die haar of zijn huisje meesleurt. Dan maar de bus op en terug naar het centrum van Spittal. Daar gaan we een opstelling van miniatuurtreinen bekijken in een verlaten winkelcentrum (Modell-Eisenbahn). Op zich allemaal wel knap om heel dat treinengedoe te zien werken maar een stukje natuur had mij een beter gevoel gegeven. Na de treintjes gaan we Schloss Porcia (slot Porcia, één van de belangrijkste renaissancegebouwen van Oostenrijk) bezoeken waarin een volkskundig museum is gevestigd en waar een bewandelbare luchtfoto van Karinthië te bekijken is. De 3D-film laten mannetje en ik aan ons voorbijgaan en we wandelen op ons tempo (lees ‘snel, snel, snel’) verder door het museum. We lopen liever buiten nog wat door het stadje Spittal. 

Om 11u15 gaat het richting Gmünd waar we ter compensatie voor de kabelbaan het Porsche-museum gaan bezoeken. Het is een erg klein museum waar diverse modellen van Porsche te bezichtigen zijn. Leuk om eens te zien maar ook geen wauw-gevoel.

In de buurt van het museum gaan we nog even in de tuin wandelen van een kunstenaar waar kunstwerken staan gemaakt uit afval. Eigenlijk staan er best mooie stukken bij...ook een mooie prijs (lees ontzettend duur).

Na het bezoekje aan de kunstenaar stappen we naar het marktplein van Gmünd waar we zullen eten in Gasthof Kohlmayer. Op het menu staat een varkensgebraad. Vermits ik bij het boeken had opgegeven dat ik enkel vis en gevogelte eet informeer ik toch even bij Greta of er iets anders voorzien is. Maar omdat de chef blijkbaar een moeilijk persoon is durft ze het hem niet vragen. Geen probleem voor mij hoor, maar dan gaat dat stukje varken, dat ooit een snoezelig zwijntje was, gewoon terug naar de keuken. Voor mij enkel wat kroketjes en een groentemengeling. Als nagerecht een warme appelstrüdel met wat ongesuikerde slagroom. 

Na het eten wandelen we nog even langs het huis van Eva, de laatste persoon die volgens de gids gegeseld zou zijn aan de schandpaal. Maar wanneer we er toekomen is er van de schandpaal die er altijd heeft gestaan niks meer te bespeuren. Vriend Google kon van dit verhaal ook niks terugvinden...of het zo wel is gebeurd destijds blijft toch nog een vraagteken voor mij…

Na onze stop in Gmünd stappen we terug de bus op…vanaf we in Gmünd aankwamen en tot ons vertrek heeft het altijd geregend...niet zo leuk als je weet dat we nu een echte natuurrit gaan doen, de 19 km lange Malta Hochalmstrasse. De weg voert ons in het Maltatal langs watervallen ,bruggen en tunnels naar het natuurreservaat en het stuwmeer Kölnbreinsperre, op 1931 meter boven de zeespiegel, het hoogste van Karinthië. Zo’n zonde van het regenweer...want het is echt een prachtig stuk natuur dat we te zien krijgen. Een hele klim via haarspeldbochten en smalle tunnels in de rotsen, met zelfs een s-bocht in één tunnel, maken de tocht wel spannend. 

Beneden zien we de rivier de Malta stromen en regelmatig zien we nog restanten sneeuw liggen op de bergwanden. 

Vlakbij de stuwdam Kölnbrein moeten we nog een tunnel door en waar we normaal gezien links moesten aanhouden moet de bus nu verplicht naar rechts...maar dat is een heel smal tunneltje en we moeten er bijna stapvoets doorheen. Wanneer we bijna uit de tunnel zijn komen er al auto’s uit de andere richting ingereden. Het licht was voor hen al op groen gesprongen natuurlijk, was vast schrikken voor hen dat er plots nog een bus opdook vanuit die tunnel. Gelukkig kunnen de auto’s nog terug achteruit kuieren. Uit de tunnel gekomen zien we de reden van de andere afgesloten tunnel...er is een lawine geweest en de weg die uit de tunnel komt ligt nog bedolven onder sneeuw en bomen. 

Aan de stuwdam hebben we een mooi uitzicht op het lager gelegen meer...wie wil kan op de 200 meter hoge stuwdam lopen om van daaruit de omgeving te kunnen aanschouwen. Wij gaan op de stuwdam ook op de skywalk ‘Bella Vista’ die er halverwege aan de stuwdam is bevestigd. Men loopt dan op een bepaalde plaats gewoon over glas en je kan dan zo de diepte in kijken. In het hoogseizoen wordt er vanaf dit platform aan bungee-jumpen gedaan. 

Tegen 16u vertrekken we en rijden we de Malta Hochalmstrasse weer naar beneden. Dus terug diezelfde smalle tunnel door...gelukkig zonder kleerscheuren er weer stapvoets doorheen gereden. Het regent ook niet meer zo hard en dan is het toch aangenamer om naar buiten te turen...

We hebben hier trouwens een Kärnten Card...met zo’n kaart kunnen we voor een bedrag van €39 vele natuurparken en musea bezoeken, boottochten maken, kabelliften gebruiken, kortingen krijgen en nog veel meer (meer dan 100 bestemmingen in Karinthië). Wanneer we tijdens deze vakantie alle inkomgelden en uitstappen apart zouden moeten betalen dan zou dat al snel op meer dan €100 per persoon komen. 

En zo staan we als ik dit schrijf al bijna een kwartier te wachten aan het rode licht aan de beruchte smalle tunnel met de s-bocht...pfff...

De tunnel zijn we uiteindelijk weer heelhuids doorgereden en niet veel later zijn we terug beneden in het dal. We maken nog een korte fotostop bij de indrukwekkende Fallbach waterval in Lieser-Maltatal…en dan gaat het terug richting ons hotel.

Ben verbaasd wanneer ik onderweg nog een kudde kamelen zie staan in een wei...naar mijn gevoel klopt hier iets niet in het plaatje...

We gaan terug de snelweg op en rond 17u30 staan we aan ons hotel...gisteren brachten de eigenaars nog twee pinten bier voor de gids en de chauffeur als welkomstdrankje, vandaag zijn het twee glazen water...

Nog vlug de douche onder en om 18u30 kunnen we weer aan tafel. Had vanmorgen al vernomen dat het schnitzel is en ik kon gelukkig kiezen tussen vis of kip. We krijgen een bouillon met stukjes pannenkoek in (echt vreemde combinatie), dan een kleine portie spaghetti bolognaise (voor mij geen vlees in de saus) als voorgerecht, als hoofdgerecht een portie frietjes met de schnitzel maar ik krijg dus een lekker stukje vis...mmmmm, hier zijn er wel enkele jaloers op...en als nagerecht nog een bolletje ijs. Zo twee warme maaltijden op een dag is toch wel wat van het goede teveel hoor...

Na het dessert komt Fritz nog een showke opvoeren met wat goocheltrucs (na eerst nog eens langs alle tafels langs te gaan met zijn drankspelletje)...hij haalt wat volk uit het publiek en mannetje heeft ook prijs natuurlijk, hij moet ook een spelletje meespelen...raden onder welk bekertje het balletje zit...en Fritz maar lummelen tegen hem in het Duits maar of ie er veel van verstaan heeft betwijfel ik. Gelukkig duurt Fritz zijn opvoering niet zo lang en mannetje en ik gaan nog even wandelen in de buurt van het hotel...terug aan het hotel gaan we nog even op zoek naar het zwembad in de tuin van het hotel en dit blijkt best groot te zijn. Het ligt al afgedekt maar misschien kunnen we deze week nog wel eens gaan zwemmen, het is sowieso een verwarmd zwembad. 

Na de wandeling nog wat aan reisverslag werken...en dan naar dromenland...bye, bye...