Seeboden-Hoogstraten

Early morning...om 5u15 weer back to reality...afgelopen nacht ook nog kunnen genieten van een gigantisch klank- en lichtspel. Wat een hevig onweer. En naar het schijnt staat ons dat straks in België ook weer te wachten. Pfff...echt geen liefhebber van, trauma opgelopen in mijn kinderjaren bij een blikseminslag. 

We sleuren tegen 6u onze bagage naar de lobby en in het restaurant staat alles al klaar voor het ontbijt. Ondanks het vroege uur smaakt het weer goed. En ook onze Fritz komt weer rond met het schnaps-spel. Sommigen van de groep werpen zes met de dobbelsteen en gieten het borreltje op dit vroege uur ad fundum achterover...

Iets na 6u30 wordt de bus geladen en kunnen we vertrekken. Fritz, ‘de knapste waard van Seeboden’, spreekt ons nog toe en staat ons even later uit te wuiven voor z’n Seebodenerhof Hotel Klein...’super, super, super’ zoals hij meermaals per dag stond te roepen.

Iets na 7u rijden we alweer door de Katschbergtunnel met halverwege de tunnel de wapenschilden...daar laten we Karinthië achter ons en rijden we Salzburgerland binnen. Prachtig weer momenteel, volop genieten van de prachtige omgeving. 

En dan gaat het omstreeks 8u30 de grens over...even oponthoud, de bus van Eurolines voor ons moet aan de kant, vermoedelijk voor een controle. Wij mogen verder rijden doorheen het zonnige Duitsland. Onderweg nog een vosje gespot dat in een wei huppelde.

Tijd om even de oogjes te laten rusten, maar omstreeks 9u30 plots opgeschrikt door een vreemd manoeuvre van de bus, even zwalpt ze van het ene naar het andere rijvak...pfff, plots weer heel alert. 

Om 9u45 krijgen we nog de kans om gedurende een kwartiertje de beentjes te strekken.

Back on the road krijgen we nog wat info over de col bij Falkert...we zijn daar gisteren naar 865 meter hoogte gestegen en hebben over het steilste stuk, 15% stijgingsgraad, zo’n 900 meter weg afgelegd. Hierbij staat deze col op de tiende plaats in Europa qua stijgingsgraad. 

We zitten ondertussen vlakbij München en zullen de zwemband van de Allianz Arena weer passeren. Best druk hier op de ring rond München. Ook de vele hopvelden komen terug in beeld...déja vu...

In Greding opnieuw een stop, een verplichte stop voor de chauffeur. Bij Mc Donalds een kwartiertje de gsm bijladen...en een milkshake aardbei als verfrissing...

Om 11u45 zetten we onze terugreis verder. Er gaat al een zakje rond waar je een fooi in kan stoppen voor Greta en Wim. Iemand van de groep doet een dankwoordje. Wel wat vroeg om dit nu al te doen want we hebben nog een hele rit voor de boeg...

We hebben trouwens twee lookalikes van bekende Vlamingen in onze groep...Marcel De Neut (van de Backeljauws) en Maurice (van de Kampioenen)...echt zo gelijkend, zelfs in gedrag...

Ondertussen wordt het meer en meer bewolkt...via Whatsapp krijgen we bericht dat de Heilig Bloedprocessie bij ons thuis in Hoogstraten de optocht heeft moeten staken wegens hevige regenval. Zonde, hopelijk heeft de processie volgende zondag beter weer. 

In Steigerwald maken we onze maaltijdstop...we eten hier een wrap zalm en broodje gebakken vis. En dan nog even buiten vertoeven met het zonnetje op onze snuit...want hier is het stralend weer.

Om 13u45 gaat het dan weer richting bus en bollen we verder naar de luchthaven van Frankfurt waar we onze andere chauffeur zullen ophalen. Ondertussen krijgen we een dvd te zien van Gaston en Leo...pfff...niet echt aan mij besteed. 

Op de luchthaven staat de chauffeur die het straks van Wim gaat overnemen al te wachten. Hij is weer met de HST naar hier gespoord vanuit België. 

Na het verlaten van Frankfurt Airport is het een heel stuk traagrijdend tot stilstaand verkeer. Wat moet dat in de week zijn hier rond Frankfurt? 

Om 16u15 wisselen de chauffeurs van plaats en gaat de tocht verder...weer traagrijdend verkeer...zo gaan we niet op tijd in Rijkevorsel zijn. En ik wil zeker vandaag mijn dikke vriend nog gaan ophalen op haar vakantieadresje.

Om 18u30 onze laatste stop bij Frechen Nord om iets na 19u weer de snelweg op te gaan. 

Rond 21u komen we in Zoersel aan waar we afscheid nemen van een groot deel van de groep. Wij rijden verder door naar Rijkevorsel en nemen daar afscheid van al de rest.

Vlug nog langs huis om de koffers binnen te zetten en dan naar m’n hondeke...doet deugd om haar weer te zien. Zij staat ook al te popelen om naar haar vertrouwde huisje te gaan. 

En zo zit ons tripje Karinthië er weer op...mooie natuur gezien, leuke groep (ook al waren mannetje en ik de benjamins en waren we toch wel een beetje de buitenbeentjes), goed hotel, prima chauffeur en een ijverige gids. 

Nu kunnen we weer plannen beginnen maken voor een volgende reis...misschien wel Chili, Argentinië, Patagonië, Alaska, Peru, Zuid-Afrika, Spitsbergen, Kroatië, Griekenland, Australië of Nieuw-Zeeland,...nog zoveel om te ontdekken...misschien wel terug naar Lapland...jullie horen of lezen het wel...tot het volgende avontuur!!!