Nordeste

Bom Dia...zelfde ochtendritueel als de andere dagen. 

Na een lekker ontbijt trekken we vandaag eerst naar het familiebedrijf Gorreana Tea Factory, de enige theeplantage in Europa waar op traditionele wijze nog enkele soorten soorten thee worden geproduceerd (zwarte, groene en een witte theesoort). Het bedrijf produceert sinds 1883 thee op São Miguel. Men zou met thee zijn begonnen nadat de sinaasappels, die ook een belangrijke bron van inkomsten waren, geplaagd werden door een mysterieuze ziekte en hierdoor de oogst mislukte. 

Daar aangekomen kunnen we doorheen de hele fabriek wandelen om zo een idee te krijgen van het hele theeproces...van blaadje tot zakje. We krijgen alle machines te zien die gebruikt worden voor de theeproductie. Vandaag zijn ze wel niet aan het werk omdat het zaterdag is. Boven op een zolder liggen ontzettend veel theeblaadjes in bakken bij elkaar. Na afloop van onze ronde doorheen de fabriek kunnen we twee soorten van hun thee proeven in de hoop dat ze wat van hun thee aan ons zouden kunnen verkopen. 

Buiten lopen we doorheen de theeplantages en dit levert echt wel fantastische plaatjes op. Echt een heel speciale plek om te vertoeven. De plant die gebruikt wordt voor de productie van de thee is de Camellia sinensis en deze plant werd in 1750 op het eiland gebracht met grote boten vanuit het oosten naar de Azoren. Zowel de groene, de zwarte als de witte thee komen van dezelfde plant...alleen het behandelproces van de blaadjes verschilt.

Na het theebezoek rijden we naar één van de mooiste uitkijkpunten van São Miguel. We hebben een spectaculair zicht over de caldeira. In de verte zien we Lagoa das Furnas schitteren in mooie groene tinten. Vanaf hier zie je goed dat het een echt kratermeer is. Er is veel bewolking maar de zon doet toch flink haar best om zich te tonen...wat dan weer mooie kleurschakeringen oplevert op de kraterheuvels. 

We rijden verder langs het dorpje Salga, en hier zien we voor het eerst een kerkje met een piek. Op het hele eiland zijn er zo maar vier te vinden. Al de andere kerken zijn vlak vanboven, het lijkt of er steeds een balkonnetje bovenop de toren staat.

We zien in de verte Pico da Vara, de hoogste berg op São Miguel, gehuld in een dik pak wolken. In 1949 is er een vliegtuig van Air France tegen de berg gecrasht. Aan boord zaten de partner van Edith Piaf en haar manager. Normaal hadden ze niet aan boord gezeten maar omdat de boot naar New York er te lang over zou doen wou Piaf dat ze met twee personen, die normaal het vliegtuig zouden nemen, gingen wisselen. En zo ontsnapte een pasgetrouwd stel aan de ramp omdat zij in de plaats van de twee heren de boot hadden genomen. 

Ondertussen rijden we doorheen het Nordeste-gebied naar onze volgende stop, een watermolenparkje waar nog wat oude windmolens staan...Parque Natural da Ribeira dos Caldeirões. We krijgen weer een prachtige natuur voorgeschoteld met enkele mooie watervallen langs smalle paden tussen mooie palmbomen en een overvloed aan hortensia’s. In één van de oude watermolentjes maken ze een soort van platgedrukte oliebollen met suiker en kaneel. Die moeten we toch even proeven...lekker hoor. 

Het is vandaag drukkend warm en zweten doe je hier echt vanzelf. Eigenlijk zouden we onder de watervallen moeten gaan staan om wat af te koelen. 

Om 12u30 gaat het richting de lunchplaats. We krijgen een maaltijd voorgeschoteld bij restaurant Tronqueira in Nordeste gelegen aan de oostkant van het eiland. Er staat hier een buffet voor ons klaar en iedereen kan wel wat lekkers vinden. Buiten is het er zalig vertoeven op een terras onder de palmbomen met zicht op de oceaan. 

Omstreeks 14u30 rijden we naar het uitzichtpunt Vista dos Barcos of het uitzichtpunt van de boot omdat je van hieruit een goed zicht hebt op de boten. De oudste vuurtoren van São Miguel zorgt voor een leuk extraatje bij dit uitzicht. 

Onze volgende stop is Ponta do Sossego...uitzichtpunt van de rust...waar je eerst door een perfect aangelegde tuin moet wandelen om dan te kunnen genieten van het weidse uitzicht over de Atlantische Oceaan. Oeps, en dan net hier is de geheugenkaart vol...en de andere kaarten liggen in de bus. Voorlopig moet ik me even behelpen met de iPhone.

Er staan hier in het parkje ook veel barbecues opgesteld die iedereen kan gebruiken. Hier op het eiland zie je trouwens overal picknickplaatsen...naar het schijnt is dit gedaan omdat de plaatselijke bevolking bijna nooit het eiland verlaat voor hun vakantie en deze picknickplaatsen kunnen de thuisblijvers dan toch een vakantiegevoel bezorgen op hun eigen eiland.

Terug in de bus in ga ik maar meteen de geheugenkaarten wisselen. 

We rijden na de stop langs een oude weg over de heuvelrug, een hele smalle weg van een soort gravel midden in de natuur, om dan meteen daarna dwars door het dorpje Povoação te bollen. Het is hier ook zo smal dat er links en rechts van de bus slechts een kleine 20 cm over is. Aan de inwoners hun gezicht staat af te lezen dat ze zich de vraag stellen wat die grote bus hier in hemelsnaam komt doen. Op een gegeven moment lijken we vast te komen staan omdat er een auto in de weg staat. Gelukkig kan die auto meteen verplaatst worden. In Povoação maken we een stop vlakbij de oceaan en we hebben daar een half uurtje vrije tijd. De meesten van de groep gaan even het dorpje in maar mannetje en ik blijven wat van het zonnetje genieten aan het water. Er staan wel wat monumentjes in de buurt zoals het Porta do Povoamento...het gelijkt op een poort en er staan afbeeldingen op van gezichten die zouden gelijken op de eerste mensen die op deze plaats voor het eerst op São Miguel aankwamen.

Na ons vertrek uit Povoação gaat het weer richting hotel...en wanneer ik plots weer een rotte eierengeur ruik weet ik dat we door Furnas rijden en zie ik ook de gigantische rookpluimen weer uit de grond opstijgen. 

Ook Lagoa das Furnas passeren we opnieuw...

Tegen 18u komen we aan in het hotel, nog even opfrissen en dan de beentjes weer onder tafel voor het avondmaal.

Ne het eten nog een kleine wandeling naar het centrum waar de bierfeesten plaatsvinden. Op het pleintje bij de enorme boom is er vanallles te doen. Er staan springkastelen, eettentjes, marktkraampjes en er is een goochelaar bezig. Naar het schijnt zou er later op de avond nog een 70’s-80’s-90’s-fuif zijn maar daar gaan mannetje en ik niet op wachten. 

We doen een retourtje hotel en gaan wijselijk de rust opzoeken...de ganse dagen het eiland rondtrekken is best vermoeiend. 

We hebben wel veel in de bus gezeten vandaag maar onderweg echt kunnen genieten van magische vergezichten en een wondermooie natuur...

Morgen staat er een flinke wandeling op het programma...slaapwel...