Nockalmstrasse-Bad Kleinkircheim-Biospärenparkbahn Brunnac-Millstatt

Hoihoi...iets na 7u staan we weeral aan te schuiven bij het ontbijtbuffet. Eten lijkt hier onze hoofdbezigheid te zijn...ik zeg nog tegen Fritz dat die alcohol bij het ontbijt eigenlijk toch niet zo gezond is. Volgens hem is het de ganse dag lekker en gezond, zeker in Oostenrijk...nodig om in de bergen geen last te hebben van het klimmen en dalen zegt ie...tja...

Om 8u30 staan we fris en fruitig weer aan de bus en rijden we via het skigebied Innerkrems naar de Nockalmstrasse, naar het schijnt één van de mooiste alpenwegen (34 km lang) van Karinthië. Het weer zit voorlopig erg mee...stralende zon, blauwe lucht en bijna geen wolken. De hoge bergtoppen geven zich vandaag eens helemaal bloot.

Eerst rijden we nog via de snelweg tot in Gmünd en houden we even halt aan de Kreuzbichlkapelle. Dit is een gedeeld kapelletje waarvan het zitgedeelte (schip of beuk) door een straatje gescheiden is van het altaar... volgens Greta gaan we hier de zegening krijgen van een pastoor maar wanneer we allemaal aan de kapel staan zien we plots de gids zelf in een wit gewaad naar boven komen en speelt ze even voor pastoor. Wij nemen plaats in het zitgedeelte en Greta zet zich aan de andere kant van het straatje bij het altaar. Met een emmer water en een (propere) toiletborstel zegent ze onze groep...

Dan gaat het verder door richting Innerkrems, vanaf daar start straks de Nockalmstrasse in het noorden. Best smal hier overal, het kruisen van twee bussen is een hele onderneming voor de chauffeurs. Maar we zitten wel midden in een prachtige natuur... bosrijke omgeving met snelstromende rivieren...helemaal mijn ding. 

En zo bereiken we iets na 9u30 de Nockalmstrasse, gelegen in een prachtig natuurgebied, een alpinelandschap, van het Nockgebergte (ook wel ‘Nocky Mountains’ genoemd) met toppen rond de 2200 meter. Nocken zijn eigenlijk afgeronde bergtoppen. Door de overvloed aan fauna en flora is het gebied beschermd en uitgeroepen tot nationaal park, Nockberge.

Onze eerste stop is de Zechneralm op 1900 meter hoog (er ligt ook nog wat sneeuw), met authentieke berghutten (die we sowieso over heel de route zien staan) waar we een mooi uitzicht hebben op de alm (bergweide)...hier zouden we alpenmarmotten kunnen zien. We horen ze wel fluiten (typisch geluid dat ze maken) maar zien doen we ze niet. We bezoeken hier nog een boerenmarkt en kunnen een oude boerenwoning bekijken. Op de boerenmarkt verkopen ze allerhande productjes zoals marmottenzalf, zou goed zijn tegen spier- en gewrichtspijn. 

Vanuit de Zechneralm gaat het naar het hoogste punt Eisentalhöhe, 2042 meter en onderweg ernaartoe zien we enkele bergmarmotten lopen...missie marmot ook weer geslaagd...

Bij Eisentalhöhe wandelen we over de alm (opletten voor marmottenkeutels) en hebben we een geweldig panoramisch zicht over de wijde omgeving. Op een bord wordt er nog gewaarschuwd voor de koeien, men moet er voldoende afstand van houden, maar vermits er nu nog geen zitten is het voor ons enkel oppassen dat we niet in een achtergebleven koeienvlaai trappen. Overal op de alm staan mooie blauwe bloemetjes (gentiaan), ze fleuren de ganse alm op. Hierboven staat er wel een fris windje, maar we zitten tenminste niet in de wolken en krijgen zo een fantastisch uitzicht te zien.

Vanuit Eisentalhöhe gaat het naar de Glockenhütte. Onderweg is het via ontelbare haarspeldbochten (52 in totaal) klimmen en weer dalen. We passeren ook nog Karlbad op 1693 meter, het meer dan 300 jaar oude boerenkuurbad...hier kan men een heilzaam bad nemen in het water van de geneeskrachtige bron. 

Er staan ook vele bessenbosjes verspreid in de natuur...wanneer de alpenbessen (stachelbeere) eraan komen zou het hier massaal druk zijn omdat mensen die besjes allemaal willen plukken. In het boerenmarktwinkeltje van daarstraks verkochten ze van die alpenbesconfituur.

Aangekomen bij de Glockenhütte (2024 meter) hebben we weer een geweldig uitzicht. 

Er staat ook een hutje met een klok in...je moet ze zelf luiden door er met een stok tegen te slaan en dan een wens doen...een echte wensklok dus. Natuurlijk kunnen we niet aan de verleiding weerstaan en laten we de klok goed luiden...als er al marmotten zouden hebben gezeten dan zijn ze nu wel weggevlucht van het luide klokkenspel...

Een houten moto staat ook opgesteld waar mannetje graag even op plaatsneemt voor een fotoke...boys and their toys, you know...

Iets na 11u30 beginnen we aan het laatste stukje van de Nockalmstrasse...deze eindigt in Ebene Reichenau in het zuiden. Dit was echt genieten van pure natuur. 

We zetten onze weg verder naar Bad Kleinkircheim waar we ons middagmaal zullen krijgen bij restaurant Dorfwirt. Op het menu een bouillon met meelballetjes...afgelopen week ook al enkele keren soep gekregen met stukjes pannenkoek in...rare eetgewoonten hier in Oostenrijk (zelfs al rijst met frieten gekregen)...

In het skigebied Bad Kleinkircheim worden regelmatig grote skiwedstrijden gehouden zoals de World Cup. Ook zijn er veel thermen, kuuroorden en andere wellnessfaciliteiten te vinden. 

Na het middagmaal gaat het naar de Biospärenparkbahn Brunnach, een skigebied, waar we normaal gezien met een kabelbaan naar het bergstation op 1912 meter hoog worden gebracht...normaal gezien, want momenteel valt het water met bakken uit de hemel. Het weer kan hier op enkele minuten volledig omslaan en dat is nu gebeurd. Het heeft ook geen zin om nu die kabelbaan op te stappen, boven is er dan toch niks te zien met dit weer.

Na een kwartiertje wachten lijkt het wel wat op te klaren en degenen die willen kunnen naar de kabelbaan vertrekken. Wij besluiten ondanks de regen toch te gaan en wandelen naar het dalstation van de kabelbaan op 1333 meter hoogte. Wanneer we met ons bakje naar boven ‘kabelen’ begint het al minder te regenen en helemaal op de top miezert het nog een beetje en schijnt de zon volle bak. Erg aangenaam hierboven en echt weer een magnifiek uitzicht. We wandelen er wat rond en genieten van de zon op onze snoet. Er ligt ook een meertje bij het bergstation. Het zou naar het schijnt ook gebruikt worden voor de aanmaak van sneeuw in de winter. Na een uurtje boven vertoeven nemen we de kabelbaan terug naar beneden...dit duurt zo’n 7 minuten. In het skiseizoen hangen ze er nog extra bakjes bij om de vele skiërs tot boven te kunnen brengen.

Om 15u15 rijden we terug richting Seeboden, maar in Millstatt maken we nog een korte stop om de abdij te bezoeken. Bij de abdij staat een 1000 jaar oude lindeboom en ook nog een 400 jaar oude lindeboom. Binnen in de abdij, die nu dienst doet als kerk moet de gids 50 cent in een toestel steken en dan gaat het licht branden. 

Na het abdijbezoek wandelen we nog even naar de de Millstätter See...het weer is fenomenaal goed hier...29°C...het voelt helemaal niet zo warm aan, het is echt aangenaam vertoeven hier.

Omstreeks 16u30 arriveren we weer aan ons hotel en komt Fritz al enthousiast naar buiten gelopen om ons te verwelkomen. 

Mannetje wil op de kamer wat relaxen...ik heb zin om naar het meer te wandelen, het is nu immers prachtig weer. Niet het moment om binnen te blijven zitten vind ik. Maar na eerst toch nog wat aan het reisverslag te hebben gewerkt is de tijd blijkbaar voorbij gevlogen en is er bijna geen tijd meer om nog voor het eten te gaan wandelen. Dan maar vlak voor het diner even bij het zwembad gaan kijken en een klein stukje de straat aflopen om een glimp van het meer op te vangen. 

Om 18u30 worden we weer verwacht in het restaurant...en na het dessert is Fritz er weer als de kippen bij met z’n drankenspel. Ook worden er 2 sledes klaargezet met een lang touw aan. Hij haalt 2 mannen en 2 vrouwen uit de groep en ze moeten (vrouw tegen vrouw, man tegen man) het touw zo vlug mogelijk oprollen en de slee zo naar zich toetrekken...pfff, wat een bezigheidstherapie...maar de deelnemers krijgen van Fritz wel allemaal een prijs...drank uiteraard, of had je iets anders verwacht van Fritz? We zien ook nog dat Fritz en Inez (zijn vrouw) wat ruzie hebben...hun gezichten en gebaren naar elkaar zeggen alles...

Na het zéér hoge entertainmentgehalte...niet dus...naar de kamer en nog wat tv kijken op de iPad...straks zeker dromen van een alpinemarmot...bye, bye...