Brussel ~ Azoren/São Miguel/Ponta Delgada

Bom dia...goedemorgen in het Portugees...vandaag vertrekken we richting de Azoren, een Portugese vulkanische eilandengroep, waarvan wij het eiland São Miguel zullen gaan verkennen. 

Vroeg het bed uit en eerst wat ontbijten. Maar gelukkig ook nog wat qualitytime met de woef...missen doe ik die zwarte knuffelbeer toch altijd, dus elk momentje bij haar in de buurt pak ik mee...nog vlug een wandelingetje met mijn dikste vriend en dan kan ze naar haar vakantieadresje. 

Instructies voor de thuisblijvers zijn uitgelegd en omstreeks 8u30 brengt papaatje ons naar het station in Brecht. Dit is de eerste keer dat we met de trein naar Brussels Airport sporen...voor mij allemaal weer spannend. Eergisteren de tickets al gekocht en vanmorgen zag ik al dat er een trein was gecanceld. Gelukkig rijdt die van 9u wel en met enkele minuten vertraging start onze treinreis naar de luchthaven. Bij de stop in Antwerpen Centraal krijgen we in onze wagon nog het gezelschap van Koen de Graeve (BV/acteur)...nog een stop in Berchem en Mechelen om dan om 9u49 te arriveren in de luchthaven. Dit verliep vlotjes...maar met de koffers op de roltrap is toch wel een hele onderneming. 

Op de luchthaven hebben we nog ruim de tijd vooraleer de check-in begint. 

Bij Panos dan maar ff wat drinken. Naast ons komt een gezin zitten met een Golden Retriever. De hond gaat straks mee het vliegtuig op. Eén van de meisjes huilt vaak, vermoedelijk zal ze straks afscheid moeten nemen van de hond. Oooh...bij het zien van zoveel verdriet pink ik toch ook een traantje weg. 

We kunnen al vroeger dan voorzien naar de check-in. Daar krijgen we te horen dat we niet naast elkaar zullen zitten en zelfs enkele rijen uit elkaar. Pfff...dat zie ik niet zitten want het is echt geen goed idee om mij (met vliegangst) naast onbekenden te zetten. Het meisje aan de balie kan ons niet naast elkaar zetten. Blijkbaar zijn degenen die bij De Blauwe Vogel hebben geboekt allemaal afzonderlijk ingeboekt zodanig dat er niemand naast elkaar zit, er werd dus geen rekening gehouden met het feit of je als koppel of gezin de reis had geboekt. Echt balen, voor mij althans. Het meisje aan de balie stelt voor om het in het vliegtuig eens te vragen of er nog gewisseld kan worden. We zullen straks wel zien of dit zal lukken.

Na de check-in begeven we ons naar de veiligheidscontrole om vervolgens naar de gate te wandelen. Daar is het nog even wachten tot we kunnen boarden. Alhoewel, het is niet even want het boarden was voorzien om 13u en het is al 13u30 vooraleer we aan boord kunnen. Het vliegtuig waar we mee zullen vliegen is volledig wit, niks van bestickering, erg vreemd. Ikke nu nog meer schrik natuurlijk want het is precies of wij hebben het vliegtuig gekregen dat ze nog op overschot hadden staan.

Wanneer we op onze plaats zitten blijkt dat mannetje helemaal alleen op een rij zit. Ik zit enkele rijen naar achter aan het gangpad met twee personen naast mij. Constant wordt de crew aangesproken over het willen wisselen van plaats. Tja, als niemand van De Blauwe Vogel bij elkaar zit krijg je deze chaos natuurlijk. Vlak voor het opstijgen krijg ik de kans om toch bij mannetje in de rij te gaan zitten. Normaal moesten we eerst opgestegen zijn om van plaats te wisselen maar men laat sommigen toch al naar een andere plaats verhuizen. Oef...

The take-off is een half uur later dan voorzien en normaal gezien gaan we ongeveer 3u50 vliegen tot Ponta Delgada. 

Aan boord zie ik dat Tui blijkbaar 40 eigen vliegtuigen in haar/zijn vloot heeft en dan nog 10 extra vliegtuigen laat vliegen die ze huren van betrouwbare partners. Wij zitten dus in een gehuurd toestel...toch nog een beetje gerustgesteld nu. 

Wanneer we op kruishoogte zijn begint de crew aan hun rondje snacks en drank. Op onze vluchtvoucher van het reisbureau staat dat er een snack inbegrepen zou zijn. In de rijen achter ons zie ik dat mensen allemaal geld bovenhalen om hun spulletjes te betalen. Als het aan ons is laat ik de crew toch even de vluchtvoucher zien. Ze kijken vreemd op en volgens hen zou er dan een maaltijdvoucher bij moeten zitten...die hebben wij dus echt niet gekregen. Ze roepen de crewverantwoordelijke er nog bij en dan besluiten ze om de passagierslijst na te kijken. En ja hoor...daar staat bij onze namen te lezen dat we snacks en drank mogen bestellen ter waarde van €12,5 per persoon. Dus dat doen we dan maar even...moeten we natuurlijk snel de snacklijst nog bekijken. Een panini ham/kaas, een pizzawrap, wat drinken en een gevulde koek...en zo is de voucher helemaal opgesoupeerd. We hebben nu wel wat chaos gecreëerd in de rijen naast en voor ons want na een kwartier staat de crew nog steeds aan onze stoelen om het snackprobleem van anderen ook op te lossen. Ben er zeker van dat sommigen van de groep gewoon betaald zullen hebben voor hun snacks omdat wat betreft de inbegrepen snack er niet duidelijk genoeg gecommuniceerd is in de reisdocumenten. Maar voor ons heeft de crew het in ieder geval netjes opgelost. 

Ondertussen zijn we al zo’n 1,5 uur onderweg...geen entertainment op deze vlucht en dan kunnen we spijtig genoeg niks volgen van afstand, hoogte, snelheid en vliegtijd. 

Ik heb m’n horloge ook al maar twee uurtjes teruggezet, de plaatselijke tijd op de Azoren. Zo kunnen we de biologische klok al wat laten wennen.

Nog even proberen om wat te slapen en rond 15u30 plaatselijke tijd (in België 17u30) beginnen we onze landing in te zetten naar de eilanden van de Azoren, in boekjes beschreven als ‘gelegen ver voorbij de horizon, waar de Atlantische Oceaan de hemel aanraakt en waar het lijkt of de wereld het rustiger aandoet. Verspreid als magische schepen op een oppervlakte van ruim 600 km oceaan, onaangetast door horden toeristen’...naar het schijnt de perfecte bestemming voor reizigers in de ware betekenis van de zin ‘even weg van alles’ willen zijn. Klinkt geweldig, toch?

Om 16u is er de touchdown en zetten we voor de eerste keer voet op Portugese bodem bij een temperatuur van 22° Celsius. 

De luchthaven van Ponta Delgada is niet groot en heeft ook maar twee bagagebanden. Één van onze koffers rolt snel van de band, althans dat dacht mannetje toch, die een stukje verder aan de band staat te wachten, want na tien minuten komt iemand anders de koffer halen. Het was identiek dezelfde koffer, alleen ontbrak het stickertje van Apple onder het handvat...niet onze koffer dus. Na even wachten hebben we onze twee koffers, elk voorzien van het Apple stickertje, en begeven we ons naar de aankomsthal waar gids Nicolle ons staat op te wachten. Wanneer onze groep volledig is, toch 32 personen, kunnen we de bus op en binnen de tien minuten staan we in Hotel Azoris Royal Garden. Het hotel straalt een Oosterse sfeer uit. Na de check-in begeven we ons naar de kamer op de hoogste verdieping...we kijken uit op een Japanse tuin met veel groen en waterpartijen. 

De kamer is ruim genoeg maar sober...ik duik al snel onder de douche en nadien wandelen we nog even naar het centrum van Ponta Delgada dat op 500 meter van ons hotel ligt. Het ziet er best een leuke stad uit...zo zagen we al kleurrijke gebouwen, het fort van São Bras en een heel speciale gigantische boom. Morgen horen we hier zeker meer over van de gids want dan gaan we een stadswandeling maken. Aan de haven heb je een mooi uitzicht over de zee en vangen we al een glimp op van de niet-actieve vulkaan Do Fogo.

Tegen 19u besluiten we terug naar het hotel te wandelen want vanaf dan is het restaurant geopend. Onderweg worden we aangesproken door een dametje die wat in paniek is. Ze staat buiten haar auto die op slot is met de sleutels nog op de voorste zetel. Ze is ten einde raad en wilde net haar raam inslaan met een fles. In de auto zitten ook nog twee honden. Mannetje besluit om het dametje te helpen maar het ontbreekt hem aan het nodige materiaal om in de wagen te geraken. Enkele meters verder lopen we een gebouw binnen (blijkt achteraf een revalidatiecentrum te zijn) waar we een gast zien die ons wel aan een stuk ijzerdraad kan helpen en een spie. Ondertussen zijn er nog twee andere gasten bijgekomen en met behulp van de spie tussen de passagiersdeur kunnen ze de sleutel opvissen met de ijzerdraad en deze naar buiten trekken. Eind goed al goed...voor het dametje en de hondjes. Ze bedankt ons hartelijk en kan haar weg verderzetten naar de fysiotherapie, waarvoor ze vermoedelijk al wat te laat was.

In het hotel aangekomen kunnen we meteen aanschuiven bij het buffet...wel veel speciale gerechten...maar de passievruchtenmousse en chocoladetaart smaken enorm goed.

Na het eten maar naar de kamer want ook al zegt de klok dat het nog maar 20u30 is...onze biologische klok staat nog op 22u30...Durma bem, slaapwel...