Amsterdam- Iso-Syöte

Hei hei...laten we alvast hallo zeggen in het Fins. We staan namelijk in de startblokken voor een nieuw avontuur in Fins Lapland. Deze keer geen groepsreis...we doen het nu op onszelf en nemen een bevriend koppel mee om hen te laten kennismaken met het magische winterwonderland...

Gisterenavond hebben we onze liefste woef al naar haar luxe-vakantieadres gebracht, altijd moeilijk om mijn hondenkindje achter te laten. De thuisblijvers weten ondertussen ook al alles van het reilen en zeilen wat huis, kip en vis betreft, stelt toch altijd gerust. 

Gisteren heel vroeg het beddeke in was een must want om 0u45 was het tijd om op te staan. Na een ontbijt nog een laatste check wat huis en bagage betreft en om 1u30 vertrekken we richting Loenhout om onze reisgezellen op te pikken. Die staan op het afgesproken tijdstip gepakt en gezakt ons op te wachten. Het is even passen en meten om alle bagage in de auto te krijgen maar met een koffer tussenin op de achterbank lukt het net...oef!!! Nog snel hun poesjes uitzwaaien en dan gaat het omstreeks 2u richting Schiphol. Weinig verkeer op de weg en zo staan we iets na half 4 aan de slagboom van P3 Lang Parkeren. Even nummerplaat laten lezen om vervolgens de parking op te kunnen rijden. We hoeven niet lang te zoeken naar een parkeerplaats en kunnen vrij snel de shuttlebus in die ons naar de luchthaven zal brengen. Na zo’n 10 minuten rijden stappen we vertrekhal 1 binnen en kunnen we bij Transavia meteen alle koffers afgeven. Gisterenmorgen had ik thuis al online ingecheckt en de stoelen gekozen. Dan waren we zeker dat we bij elkaar konden zitten. 

Bij de securitycontrol is het nu blijkbaar toegestaan om flesjes water mee te nemen. Ook moeten we de vloeistoffen niet apart aanbieden. Ook iPads mogen in de handbagage blijven zitten. Na de bodyscan moet ik wel weer als enige gefouilleerd worden en ook wordt de rugzak opengemaakt en gecontroleerd. 

Na de controle stappen we naar de gate en daar is het nog even wachten tot we kunnen boarden. Omstreeks 5u30 kunnen we aan boord. Het vliegtuig zit goed vol maar op onze rij komt er niemand meer bij. Hebben we toch wat meer bewegingsruimte, altijd aangenaam.

Spijtig genoeg zitten er achter ons enkele mensen met een verschrikkelijke hoest, echt zo irritant. Als daar maar geen verkoudheid van komt bij ons. 

Iets na 6u worden we van de gate weggeduwd en gaat het richting runway. De piloot stelt zich even voor en geeft aan dat we de veiligheidsinstructies te zien zullen krijgen...om af te sluiten met de woorden ‘Crew...Showtime’. En showtime is het zeker want wanneer de crew aan hun instructies begint wordt heel het gebeuren opgevrolijkt door degene die de instructies heel humoristisch aan elkaar praat. 

Zo vertelt hij dat je moet stoppen met roepen en schreeuwen als de zuurstofmaskers naar beneden vallen, je moet ze gewoon opzetten. Ook mag je volgens hem roken op deze vlucht...wel op de linkervleugel. En is er een noodgeval dan blaas je het reddingsvest op door aan het touwtje te trekken als je het vliegtuig verlaat...maar als je de echte survival wil ervaren moet je deze maar opblazen met het fluitje volgens hem. 

De vlucht naar Kuusamo in Fins Lapland zou zo’n 2u35 gaan duren...minder lang dan de voorziene 3u15. 

Na de take-of is er vrijwel onmiddellijk hevige turbulentie. Echt niks voor bibi...

Na ongeveer een uurtje vliegen komt de crew langs voor een rondje food and drinks. Wij hebben daarstraks op de luchthaven nog wat flesjes water gekocht en laten de food and drinks maar aan ons voorbijgaan. 

Om 7u vliegen we reeds boven Denemarken. En de piloot geeft aan dat het van hieruit richting Gotenburg gaat in Zweden, vervolgens richting Stockholm en dan in rechte lijn naar Kuusamo in Finland. Verwachte tijd van aankomst daar zou 9u55 plaatselijke tijd zijn. Mijn horloge heb ik alvast een uurtje verder gezet...kunnen we al wennen aan de Finse tijdzone. Er is trouwens nog geen sneeuw te zien hier in Denemarken. 

Vanuit het raampje kijken we wel op een prachtige zonsopgang...de horizon kleurt mooi...van zacht oranje naar intens rood. 

Naarmate onze vlucht vordert is er enkel een dik wolkendek te zien onder ons. We kunnen dan ook nog niks zien van sneeuw in Finland. 

De daling wordt ingezet rond 9u30 plaatselijke tijd...de temperatuur in Kuusamo zou momenteel -12 graden Celsius zijn. 

Een kwartier later zien we eindelijk iets van het winterse landschap van Lapland...sneeuw, sneeuw en nog eens sneeuw. Het pure noorden op zijn best.

Om 9u53 zet de piloot ons met een perfecte landing veilig weer op de grond, met rond ons overal een dik wit sneeuwtapijt.

De humorist van de crew attendeert er ons nog op om niks te vergeten en als je toch iets zou laten liggen dat het dan liefst spullen van waarde zijn...dan heeft de bemanning er tenminste nog wat aan. 

Het duurt even voor iedereen van boord is maar uiteindelijk kunnen ook wij voet aan grond zetten op de besneeuwde tarmac. In 2016 zijn we ook al een keertje geland op de kleine luchthaven van Kuusamo met zijn twee bagagebanden. Bij die bagagebanden is het even wachten op de koffers. We zien door het raam dat de man met de vervelendste hoest van het vliegtuig in een bus van Voigt Travel stapt. Daar hebben wij dus ook bij geboekt...hopelijk zitten we dadelijk niet weer opgezadeld met al die ziektekiemen rond ons. 

Wanneer we alle koffers hebben kunnen we op weg naar de aankomsthal. 

De gids met bordje Iso-Syöte is vlug gevonden en dan kunnen we de bus op...gelukkig niet in dezelfde bus als die blaffende familie. 

Onze reisgezellen zijn alvast onder de indruk van het sprookjesachtige wit besneeuwde landschap. Ook al is het voor ons de vijfde keer Lapland, het blijft geweldig om te zien. 

De chauffeur kan tijdens de rit de voorruit niet ijsvrij houden en we moeten enkele keren stoppen om de ruit af te krabben. Volgens mij zijn de ruitenvegers dringend aan vervanging toe. Ze maken een krakend geluid over het ijs maar maken bijna niks proper op de raam. Nu zit er eens niemand te hoesten, is het wel een stel ruitenwissers die van hun oren maken. 

Na bijna 1,5 uur rijden komen we aan bij hotel Iso-Syöte, onze verblijfplaats van deze week. Het is voor de bus een hele klim tot op de 431 meter hoge heuvel van Iso-Syöte, de meest zuidelijke heuvel van Finland. 

Omdat er half januari nog regen was gevallen in Lapland had ik wat schrik wat de hoeveelheid sneeuw betreft maar wat we hier te zien krijgen is toch weer geweldig mooi. Bijna alle bomen kreunen onder het gewicht van de pakken sneeuw...net een sprookjesbos. En nu is het nog bewolkt. Met een zonnetje erbij kan het landschap alleen nog mooier worden. 

Net voor kerst 2018 is het grootste deel van het oorspronkelijke hotel afgebrand en momenteel is er bovenop de heuvel een nieuw hotel in opbouw. Wij logeren in de bijbehorende bungalows, ook op dezelfde heuvel gelegen. 

Spijtig genoeg hebben de werken in het nieuwe hotel enorme vertraging opgelopen en hebben ze een tijdelijke receptie ingericht in één van de grootste bungalows. 

Bij die receptie kunnen we eerst gaan inchecken en krijgen we de nodige informatie over de bungalow en de door ons geboekte safari’s. Enkele weken geleden had ik al bericht gekregen dat door de vertraging van de bouwwerkzaamheden in het hotel ook het nieuwe restaurant niet kon opengaan op 1 februari. Als alternatief zal er ‘s morgens en ‘s avonds een pendelbus heen en weer rijden naar restaurant Romekievari...het zou een enorme blokhut zijn, zal vast heel gezellig zijn.

Na het inchecken brengt de bus ons naar onze bungalow, deze blokhut is opgesplitst in twee logeergelegenheden...wij in de ene kant, onze reisgenootjes aan de andere kant.

Eerst maar even de blokhut verkennen. Deze authentieke robuuste Kelo bungalow van 40 vierkante meter is volledig opgebouwd met karakteristieke ronde zilver grenenhouten boomstammen...we hebben een klein zitplaatsje met zetel en eettafel, een keukentje, douche met sauna (kan ook niet anders in Lapland) en een slaapkamer...perfect in orde voor ons. 

We maken ons alvast een lekkere warme chocolademelk (had al wat chocolademelkpoeder mee van thuis)...dat smaakt.

Even later duiken we even bij de buurtjes binnen en besluiten we de omgeving wat te gaan verkennen...fototoestel moet zich alweer van zijn beste kant laten zien, want al dat moois wil ik natuurlijk maar al te graag op de geheugenkaart vastleggen. Vanaf de heuvel hebben we door de bewolking een beperkt uitzicht op de omgeving, het Syöte Nationaal Park. Maar wat we er nu al van kunnen zien belooft veel goeds voor wanneer deze week de zon gaat schijnen (is toch voorspeld). 

Bij de skipiste gaan we ook nog even een kijkje nemen. Iso-Syöte is een bekend alpine skigebied. Vanuit het hotel of de bungalow stap je hier zo op de lange latten. Er zijn 18 hellingen waarvan de langste ongeveer 1200 meter is. Ook zijn er zo’n 8 liften. In 2012 is Iso-Syöte tot het beste skigebied verkozen door de Finse Ski Vereniging, in 2017 ook tijdens de World Ski Awards. Er zijn hier ook zo’n 120 km aangelegde loipes met onderweg verschillende hutten en vuurplaatsen. 

Na een verfrissende wandeling (-9 graden maar voelt als -14 graden) gaan we elk in onze bungalow nog een beetje relaxen. We zijn dan ook al wakker van voor 1u afgelopen nacht.

Tegen 16u30 hebben we terug afgesproken en wandelen we via een wandelpad (de pendelbus nemen we vanavond wel terug de heuvel op) naar het dal, gewapend met de sneeuwijzers onder de schoenen, om te gaan dineren in het Romekievari restaurant. Dit restaurant is van dezelfde eigenaar als het hotel en de chefs bereiden nu hier met veel liefde onze maaltijden. We wandelen ongeveer een half uurtje over het 1,9 km lange wandelpad naar beneden...en het is nog steeds aan het sneeuwen, al sinds we hier zijn geland. 

Romekievari is gelegen aan de skipiste, vlakbij zijn er nog wat winkeltjes. Het restaurant straalt de sfeer uit van een grote en gezellige blokhut met een warm knetterend haardvuur dat je van harte welkom heet. Je voelt je hier meteen thuis en het personeel is supervriendelijk (is ook personeel van het hotel).

We zijn nog iets te vroeg voor het diner maar kunnen alvast wat drinken. Om 18u kunnen we aanschuiven aan het buffet. Ik begin alvast met een overheerlijke zalmsoep en eet er nog een ontzettend lekkere (en gezonde) zalmsla bij. Voor de warme maaltijd is er ook een keuze tussen elk (familie van de eland), een kippenstoofpotje, spaghetti, wortelpuree en als afsluiter een aardbeien-yoghurtgebakje. Mmmmm...echt heel lekker gegeten.

Na het diner nemen we de shuttlebus van 20u15 terug naar onze bungalows. 

Wat noorderlicht betreft zijn de parameters wel gunstig maar vermits het hier constant sneeuwt hangt er ook veel bewolking. Moest het helder zijn dan zou het best wel eens kunnen dat er iets te zien zou zijn van het groene spektakel. 

Ik ga seffens voor het slapengaan nog wel eventjes piepen buiten...je weet maar nooit.

Ondertussen is de vermoeidheid ook goed te voelen. We zijn dan ook al bijna 24 uur wakker. Vroeg naar bed lijkt me dan ook heel verstandig.

Maar eerst de spulletjes voor morgen al klaarleggen...dan mogen we de sneeuwscooters van stal halen en zetten we de PK’s aan het werk.

Hyvää yötä, welterusten...