9/11 Memorial & Museum - TriBeCa - Flatiron District - The Vessel

Another beautiful morning in New York City...en ook hier heeft de Sint ons niet vergeten want er ligt een lekkere chocoladeletter op onze kamer…missie chocoladeletter enkele dagen verstopt houden geslaagd. Vooraleer we aan onze dagplanning beginnen eerst ons ontbijt...niet veel keus vandaag dus het wordt weer een dikke boterham met daarop ei, ham en mozzarella gekorst onder de grill. Ik kan je verzekeren dat dit een uiterst vettige caloriebom is. Maar die verbranden we wel weer tijdens het vele stappen in deze wereldstad. 

Na het ontbijt nog even terug langs het hotel want daar zit vanaf 8u30 een conciërge die voor ons de transfer naar de luchthaven van zondag telefonisch moet bevestigen bij Go Airlink. Het duurt ontzettend lang vooraleer ze iemand aan de lijn heeft, dan volgt er een heel verwarrend gesprek en uiteindelijk wordt de lijn verbroken. Omdat we willen vertrekken voor onze daguitstap hebben we afgesproken om het morgen nog eens te proberen. 

We pakken vlakbij ons hotel opnieuw de subway, deze keer tot Cortland Station. Van daaruit is het een klein blokje om en dan zijn we aan het 9/11 Memorial & Museum. Vlakbij is er nog de FDNY Memorial Wall, een gedenkplaat opgedragen aan de 343 brandweermannen van de NYC Fire Department en aan de vrijwillige brandweerman Glenn J. Winuk. Ook de kazerne FDNY Engine 10 - Ladder 10 heb ik graag weer op de foto. Bij ons bezoek enkele jaren geleden waren de kazerne en de gedenkplaat op de muur helemaal versierd met bloemen en vlaggen...toen was het dan ook net de 9/11 herdenking. 

We besluiten om eerst het museum, dat ligt op het 9/11 Memorial Ground Zero, te bezoeken want naar het schijnt kan de wachttijd enorm oplopen. Ook met onze Explorer Pass moeten we in de wachtrij om onze tickets op te halen maar de wachttijd valt goed mee. Omdat het nog niet druk is mogen we ook onmiddellijk aanschuiven in de rij voor het museum. Moest het te druk zijn geweest dan had de kans erin gezeten dat we pas in een ander tijdslot het museum hadden kunnen bezoeken.  

Eenmaal binnen krijgen we eerst nog een securitycontrol...jas uit, riem uit en alle tassen en wijzelf door de scanner. Wij brave dutskes mogen uiteraard naar binnen. 

In het museum, dat volledig gewijd is aan de gebeurtenissen rond de aanslagen van 11 september 2001, worden bijna drieduizend mensen herdacht die toen zijn omgekomen. 

Bij het binnenkomen van het museum vallen de twee 24 meter lange stukken staal op (tridents) die de basis vormden van het originele World Trade Center. Door de 99-dagen durende branden na de aanslagen zijn deze roodbruin gekleurd. In de Memorial Hall, die gelegen is tussen de voetafdrukken van de Twin Towers, begint het trieste verhaal met een foto van hoe de skyline er nog uitzag iets rond 8u30...niet veel later brak de hel los wanneer het eerste vliegtuig zich in de North Tower boort. 

Tijdens het afdalen naar de fundamenten van de twee torens (ligt 21 meter ondergronds) krijgen we projecties te zien van flyers met hierop de vermiste personen afgebeeld...ze werden gezocht door hun familie. Er wordt hier al meteen een heel gevoelige snaar geraakt. 

We wandelen langs "The Survivors' Stairs", een betonnen trappenhuis dat dienst deed als middel voor honderden mensen om te ontsnappen uit de brandende torens. 

In de Center Passage staan er originele restanten van de Twin Towers tentoongesteld, zoals de originele kolommen, een liftmotor, een stuk van de antenne. Er staan ook vele voorwerpen die met de gebeurtenissen te maken hebben gehad zoals een verschroeide ambulance, een ladderwagen van de brandweer, achtergebleven persoonlijke spullen van mensen en nog veel meer. In de Foundation Hall kan men een bericht schrijven op een scherm en dan verschijnt je geschreven boodschap op restanten van de torens. Ik schrijf het ook even van me af en wat later komt de tekst op een stukje van wat vroeger het WTC was. 

Op de fundamenten van de North Tower is er een Historical Exhibition die de hele historie van 9/11 tentoonstelt..via displays, archieven, foto’s en echte voorwerpen zoals schoenen, tassen, horloges...bedekt met stof en/of bebloed. Alles is chronologisch opgebouwd...er wordt gestart met hoe de dag begon en hoe alles uiteindelijk afliep.

Wat de hulpverlening betreft kunnen we ook de communicatie van tijdens het gebeuren volgen. 

We lezen op de muren wat mensen vertelden toen ze slachtoffers uit de torens zagen springen. Dit komt echt heel diep binnen...

We luisteren ook naar berichten die passagiers in de gekaapte toestellen achterlieten op de voicemail van hun geliefden. Dit gaat echt door merg en been, ik moet meer dan één traan wegpinken. 

Op de fundamenten van de South Tower is er de Memorial Exhibition waar alle slachtoffers worden herdacht. Er is de ‘Wall of Faces’, hier hangen alle foto’s op de muren van de overleden slachtoffers van de aanslag. Echt heel indrukwekkend. In een intieme verduisterde ruimte, waar je tegen de muur op een bankje kan gaan zitten (de vloer is opgebouwd uit glazen tegels met daaronder de fundamenten en stof van de torens), wordt er steeds een naam van een slachtoffer afgeroepen en geprojecteerd op de muur waarbij wat info staat van die persoon. Dan volgt er vaak een stem van een mama, broer of dochter van de overledene die over die persoon spreekt. Heel heftig dit...pfff, dit is slikken. Buiten de intieme ruimte kan je de slachtoffers op daarvoor voorzien schermen aanklikken en dan krijg je info over hen te zien. Deze archieven zijn aangevuld door de nabestaanden. 

In het Education Center van het museum wordt er ook aandacht gegeven aan de honden die tijdens de aanslag mee aan het werk moesten. Van de blonde labrador Sirius hangt er een schilderij. Het is de enige hond die het leven liet bij de aanslag. Heel mooi dat deze held hier ook wordt herdacht. 

We lopen nog langs de Tribute Walk waarbij voorwerpen laten zien hoe vele mensen hun steun hebben betuigd na 9/11. 

En zo hebben we alles gezien van het museum, toch zo’n 2,5 uur binnen geweest. Het museum heeft een heel unieke maar wel verdrietige sfeer...ontzettend veel mensen zijn aanwezig in het museum maar iedereen is heel sereen en ingetogen. 

In de 9/11-shop koop ik nog een mooie briefkaart van 'the dogs that served’...Otto, Everest, Annie, Wusel, Sky en Sirius worden als eerbetoon mooi geschilderd afgebeeld. Deze kaart krijgt een mooi plaatsje bij ons thuis. 

Na het toch wel emotionele bezoek aan het museum bezoeken we het Memorial-Monument nog. Enkele jaren geleden was de zone met de twee laaggelegen waterbekkens nog volledig afgesloten van de buitenwereld met tijdelijke wanden. Nu kan je echt gewoon vanaf de straat het monument opstappen. 

Het herdenkingsmonument is ook bedoeld voor een eerdere bomaanslag op het WTC (in 1993). 

Alle namen van de bijna 3000 slachtoffers zijn op het brons gegraveerd rond de twee waterbekkens of watervallen waaronder nu dus gans het museum zit. Daarstraks in het museum konden we de bodem van de waterbekkens duidelijk zien...het is ook exact de plek waar vroeger de twee torens stonden. Dit zou het duurste monument ter wereld zijn. 

Bij sommige namen steekt een witte roos...hier zit een verhaal achter...'The Story of the White Roses'... want elke morgen wordt er op de verjaardag van de slachtoffers een witte roos bij hun naam geplaatst door medewerkers van het 9/11 Memorial.  Elke dag van het jaar plaatsen ze ten minste één witte roos bij een naam, vaak zijn het er meer den één. Dit is echt zo'n mooi gebaar. Bij sommige namen zien we dan weer een Amerikaanse vlag...die zie je vaak staan bij hulpverleners. 

De waterbekkens zijn omringd door vele bomen...ook de ‘Survivor Tree’ staat erbij, een Callery perenboom. Zo beschadigd als hij was na de aanslagen, zo mooi staat hij nu te stralen in zijn herfstkleuren. De boom symboliseert ook de veerkracht van de Amerikanen.

Ook is er nu op Ground Zero de Memorial Glade...een eerbetoon aan alle moedige personen die hielpen na de aanslag en speciaal voor degenen die momenteel nog lijden of ondertussen gestorven zijn door blootstelling aan toxische stoffen in de nasleep van 9/11. Het memorial bestaat uit stenen punten die richting de hemel wijzen en ze symboliseren sterkte en vastberadenheid. Ze zien er gehavend uit maar niet gebroken wat dan weer de kracht van de menselijke geest symboliseert. 

Het blijft toch allemaal heel indrukwekkend om op deze plek te zijn en hier sta je er weer maar eens bij stil hoe wreed de mens kan zijn...geen woorden voor, diep triest.

Bij het verlaten van het monument komt er net een ladderwagen van de kazerne bij het museum aangereden. Dat zijn toch echt prachtige brandweerwagens.

Vlakbij het Memorial staat in het Liberty Park 'The Sphere'...hier lopen we ook even naartoe. 

The Sphere is een 7,5 meter hoge sculptuur in brons en is het symbool voor handel en wereldvrede. Het sculptuur raakte zwaar beschadigd bij de aanslagen (stond toen op het plein aan de voet van het WTC) maar werd uit het puin gehaald en dient nu als herdenkingsmonument. Na de renovaties heeft het beeld 10 jaar lang in Battery Park gestaan maar sinds 2017 staat hij waar hij thuishoort...vlakbij het 9/11 Memorial & Museum en One World Trade Center. Deze laatste, voordien de Freedom Tower genoemd, is met zijn 541 meter het hoogste gebouw van het Amerikaanse continent. Het kantoorgebouw is onderdeel van het nieuwe World Trade Center. Je kan ook naar het observatiedek in de toren gelegen op verdiepingen 100, 101 en 102 voor een 360° uitzicht over New York. Je kijkt er wel vanachter het glas, niet zo interessant voor foto’s. 

Ondertussen is het etenstijd en in één van de gebouwen van het World Trade Center gaan we even een kijkje nemen bij Eately, hier kan je veel verschillende dingen eten. Het is er een drukte van jewelste en daar hebben we even geen zin in. Dan maar naar de Burger King aan de overkant van Liberty Street. Toch nog geen frietjes op hier in de States...en die kcal wandelen we er vast en zeker weer af. 

Na ons fastfood-momentje nemen we een kijken binnen in de Oculus, heel speciaal qua architectuur. World Trade Center Transportation Hub is de officiële naam van het station (voor treinen en subway). Naast station doet het complex ook dienst als winkelcentrum. De Spaanse architect Santiago Calatrava koos voor een ruime hal bekleed met wit marmer. De hal, nu in kerstsfeer,  bevindt zich deels onder het 9/11 Memorial Monument en is ook verbonden met het indrukwekkende bovengrondse gedeelte, de Oculus...het lijkt op een witte vogel. In het dak van de Oculus zit een kleine opening en elke 11de september om 10u28 schijnt de zon precies door die opening naar binnen...ook het moment waarop de tweede toren (North Tower) in 2001 instortte. 

Na de nodige foto’s van de Oculus lopen we weer even langs St. Paul’s Chapel of Trinity Church Wall Street (we nemen een kijkje in de kapel doorheen de glazen deuren) en Zuccotti Park om vervolgens weer uit te komen bij de Stock Exchange en Federhal Hall...door het evenement van gisteren lukte het niet goed om foto’s te maken. Nu alles wat is opgeruimd gaat dat wel. De lichtjes van de gigantische kerstboom branden ondertussen in alle kleuren. 

We lopen nog wat door Financial District op zoek naar een goed bewaard geheim...Stone Street...ontzettend geliefd bij de beursmensen om daar na sluiting van de beurs hun stropdassen uit te trekken in één van de vele etablissementen. Het is even zoeken naar Stone Street omdat de straat aan de ene kant van een groot gebouw loopt en ook langs de andere kant...je moet het maar weten. Stone Street is één van de oudste straatjes van de stad, het was de eerste verharde weg toen New York nog New Amsterdam noemde begin 17de eeuw. Nu is het misschien wel één van de meest gezellige straatjes van NYC met een Europese touch. Vlakbij de charmante Stone Street ligt Coenties Alley en Coenties Slip, een gezellig pleintje dat wat verstopt ligt. Coenties Slip was vroeger een ligplaats voor zeilschepen. Op het pleintje staat Coenties Ship...een gebogen metalen sculptuur. 

En dan zie ik plots iets verder het Vietnam Memorial, dat ik gisteren heb bezocht, weer liggen. Had ik er gisteren eigenlijk niet voor terug moeten lopen.

Vanuit het Financial District beginnen we te wandelen naar TriBeCa, een hip gebied dat bekendstaat om zijn oude industriële gebouwen die tegenwoordig vaak zijn omgevormd tot loften. 

Maar eerst nog een fotostop bij Fosun Plaza...hier is een groot plein met daarop een soort van groot kunstwerk, voor mij lijkt het op een zebra. Na wat opzoekingswerk blijkt het kunstwerk 'Group of Four Trees' te heten. Het plein biedt ook plaats aan het kunstwerk Sunken Garden van Isamu Noguchi, een lager gelegen verborgen tuin.

In Nassau Street is er nog een stuk straat voor het verkeer afgesloten wegens een seizoensgericht straatevenement. Er staan dan ook enkele kerstkraampjes opgesteld en de weg is versierd met verschillende kleurpatronen. 

In TriBeCa aangekomen maken we een fotostop bij de Staple Street Skybridge, heel populair bij toeristen. Het is een voetgangersbrug uit 1940 tussen twee gebouwen. 

Via de app zoeken we het dichtstbijzijnde station en niet veel later sporen we naar 18th Street. Straks heeft de subway echt geen geheimen meer voor ons. 

Vanaf 18th Street weer even downtown lopen naar 17th Street om een foto te maken van de Graffiti Love Vandal van de artiest Nick Walker, erg bekend in de street art community. 

Dan gaat onze wandeltocht weer uptown tot 23th Street waar we aankomen bij Flatiron Building, het strijkijzergebouw (oorspronkelijk Fuller Building). Door zijn opvallende vorm is het een heel bekende toeristische attractie. Spijtig genoeg staat het nu voor een groot stuk in de steigers wat dus niet zo’n mooie foto’s oplevert. In het Flatiron District ligt ook Madison Square Park dat omgeven is door One Madison Park, een grote moderne glazen toren, de Metlife Tower en verder nog NY Life Insurance Company Building met z’n mooie achthoekige vergulde spits. Het is een charmant park met tientallen eekhoorns die je overal ziet op- en afklimmen. Er is ook een grote hondenweide waar we ook even gaan kijken. Die honden hebben het zo naar hun zin...echt geweldig om te zien. Het kleine hondenhokje dat er nog voorzien is hebben ze ook kerstverlichting gegeven, echt zo schattig. 

Even de avondplanning nog overlopen...thuis had ik al tickets voor Hudson Yards Vessel besteld voor woensdag en zaterdag...de inkom is gratis maar je moet er een ticket voor hebben met een tijdslot om op New York’s Staircase (alias voor Hudson Yards Vessel) te mogen. Normaal wilden we eerst woensdag gaan maar dat tijdslot hebben we toen niet gehaald. Omdat morgen misschien ook niet haalbaar is door het verzetten van Top of the Rock had ik gisterenavond online nog vlug tickets besteld voor het tijdslot van 17u50 tot 18u50 voor vandaag. En vanavond zouden we dus eigenlijk wel kunnen gaan. 

We stappen vanuit Madison Square Park richting Hudson Yards gelegen in het westen van Manhattan aan de Hudson. We moeten nog enkele streets uptown en enkele avenues naar het westen. 

Onderweg komen we nog voorbij Madison Square Garden, een ronde evenementenhal. Vandaag is er een ijshockeywedstrijd van de New York Rangers tegen de Montreal Canadiens. We zien dan ook al vele supporters rondlopen in de buurt. 

Achter Madison Square Garden ligt Pennsylvania Station of Penn Station, een gigantisch treingebouw.

Wanneer we dicht bij Hudson Yards Vessel zijn moeten we een klein stukje over The High Line...daar morgen meer over want dan gaan we die High Line afwandelen. 

Aangekomen bij het bizarre bouwwerk (designer is Thomas Heatherwick) dat die Vessel toch wel is zien we dat het nog te vroeg is om naar boven te kunnen. Het is een constructie van blinkend koper dat volledig bestaat uit trappen en verbindende platforms met een naar boven uitlopende half ovalen vorm. Het is een echte eyecatcher in Hudson Yards. 

Na eerst wat foto’s van de buitenkant te hebben gemaakt gaan we toch proberen om al binnen te geraken. En ja hoor, een half uur vroeger dan voorzien staan we in het midden van The Vessel. Ik leg mijn iPhone in het midden van The Vessel en maak via de timer een foto van de opening bovenaan van de constructie (iedereen doet dat daar). Mannetje ziet op tegen al de trappen naar boven en wil met de lift. Hij heeft pech want enkel gezinnen met kleine kinderen en personen met een handicap mogen de lift gebruiken. Mannetje gaat één trap mee omhoog en besluit dan om toch maar niet aan al die trappen te beginnen. Hij zal beneden naast The Vessel op mij wachten. 

De constructie van 46 meter hoog bestaat uit 154 trappen met in totaal 2500 treden en telt 15 verdiepingen.

Ik begin aan mijn klim naar het hoogste punt, onderweg nog wat tijd makend voor de nodige foto’s. En die klim valt reuze mee...boven aangekomen heb je ook een mooi zicht op het Empire State Building. Aan de andere kant kijk je uit over de Hudson River.

Voor morgen heb ik ook nog die tickets...moest het lukken dan ga ik toch nog even langs The Vessel om bij klaarlichte dag wat foto’s te maken van de in mijn ogen grote honingraat.

Terug beneden aangekomen lopen we weer naar ons hotel...eerst nog snel een Koreaanse supermarkt binnen vlakbij ons hotel. Wat een drukte daar, ik denk dat er misschien wel 30 personen voor ons waren aan de kassa maar gelukkig mochten degene met een cashbetaling sneller door aan een andere kassa. Ik ben geen liefhebber van cashbetalingen maar om sneller in het hotel te kunnen zijn maak ik graag een uitzondering. 

Aangekomen in het hotel nog een goed warm bad nemen. Momenteel best veel pijn aan de onderkant van de voeten door het vele stappen. Hopelijk brengt het bad wat verzachting want morgen staat er weer een dagje wandelen door het fantastische New York op het programma. 

Het was best een emotioneel beladen dag...maar heel content dat ik weer een bezoek heb gebracht aan het 9/11 Memorial en nu ook aan het museum...Never Forget 9/11...FOREVER IN OUR HEARTS...